Δεν ξέρω αν υπάρχει «Θεός του ποδοσφαίρου» - το λέω γιατί συχνά τον επικαλούμαστε. Από την άλλη, είμαι βέβαιος ότι υπάρχει «Διάβολος του ποδοσφαίρου» - κι ας μην μιλάμε για αυτόν. Είναι σκανδαλιάρης και υπάρχει για να μας γεμίζει απορίες. Την περασμένη Τρίτη π.χ έστησε ένα από τα σκέρτσα του. Την ώρα που ο Λιο Μέσι, υπνωτισμένος από τον σπουδαίο τερματοφύλακα Τίμπο Κουρτουά, έχανε το πέναλτι στο ματς της Παρί με την Ρεάλ Μαδρίτης που παρακολουθούσε όλη η Ευρώπη, ο Κριστιάνο Ρονάλντο άνοιγε το σκορ στο ματς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Μπράιτον για την Πρέμιερ λιγκ. Ο Διάβολος του ποδοσφαίρου έβαζε (πάλι) κόσμο πολύ να αναρωτιέται αν ο Μέσι τελείωσε κι αν ο Ρονάλντο θα κερδίσει τελικά την μονομαχία, στην οποία για χρόνια πρωταγωνίστησαν, αποδεικνύοντας ότι είναι καλύτερος καθώς επιδεικνύει μεγαλύτερη αντοχή στο φινάλε της καριέρας.
Είναι τελικά καλύτερος του Ρονάλντο ο Μέσι; Πριν τοποθετηθώ θέλω να επισημάνω κάτι: ότι και οι δυο προχωρώντας προς το φινάλε της καριέρας τους άλλαξαν πολύ το παιγνίδι τους. Κι αυτή η αλλαγή είναι που χτίζει την τωρινή, τελευταία ίσως, εντύπωση.
Αλλαγές στο παιγνίδι
Ο Μέσι ποτέ δεν φοβήθηκε τις αλλαγές στο παιγνίδι του. Ξεκίνησε σαν έξω δεξιά για να μεταβληθεί στα χέρια του Πεπ Γκουαρντιόλα σε πείραμα: η απόφαση του Καταλανού να τον χρησιμοποιεί στην κορυφή της επίθεσης της Μπαρτσελόνα, αφήνοντας τον ωστόσο να βγαίνει πολύ από αυτή και να γυρνά ως και τη σέντρα για να πάρει τη μπάλα, δημιούργησε τον τελευταίο ποδοσφαιρικό ρόλο της ποδοσφαιρικής ιστορίας: αυτό που μάθαμε να αποκαλούμε «ψεύτικο εννιάρι». Ο Μέσι ήταν σαν να παίζει σε δυο θέσεις – και φορ και οργανωτής. Η έφεσή του στο σκοράρισμα, αλλά, κυρίως, η μεγάλη του διάθεση να παίζει με τη μπάλα, οδήγησαν τον Γκουαρντιόλα να τον πάρει από το πλάι και να τον φέρει στον άξονα του γηπέδου. Η θέληση του Μέσι να περνά σχεδόν πάντα η μπάλα από τα πόδια του, οι εντυπωσιακές του συνεργασίες με τον Τσάβι και τον Ινιέστα, η ικανότητα του να βλέπει τις συγκλίσεις των ακραίων κυνηγών (του Βίγια και του Πέδρο στις καλύτερες στιγμές της Μπαρτσελόνα), αλλά και να αξιοποιεί τις χωρίς τη μπάλα προωθήσεις των ακραίων μπακ, ενώ ταυτόχρονα έφτανε στο γκολ ο ίδιος εύκολα, δημιούργησαν το δικό του προσωπικό και αποκλειστικό ρόλο.
Ο Μέσι που έπαιζε και φορ και οργανωτής, και «εννιά» και «δέκα» και «εννιάμισι» (για να θυμηθούμε τον ωραίο προσδιορισμό της θέσης από τον Μισέλ Πλατινί) είχε τη δυνατότητα, όχι απλά να δημιουργεί και να σκοράρει, αλλά κυρίως να το κάνει παίζοντας πολύ με τη μπάλα, πράγμα που γούσταρε. Όμως αυτό το έκανε στα χρόνια της νιότης του. Στην ποδοσφαιρική του ωριμότητα άλλαξε πάλι. Όταν στη Μπαρτσελόνα σταμάτησε να αγωνίζεται ο Τσάβι, αλλά ήρθαν ο Νεϊμάρ και ο Σουάρεθ, ο Μέσι έγινε κυρίως δεύτερος κυνηγός. Από το 2014 κι έπειτα, και ακόμα πιο πολύ από το 2017 και μετά με προπονητή τον Ερνέστο Βαλβέρδε, άρχισε να κάνει τη διαφορά με μετρημένες τελικές προσπάθειες, χωρίς να παίρνει ή να ζητά διαρκώς τη μπάλα, χωρίς να είναι δεδομένο πως σε κάθε επίθεση της ομάδας αυτή θα περάσει υποχρεωτικά από τα πόδια του. Και κυρίως χωρίς να τρέχει. Απλά περπατούσε και επιτάχυνε.
Λίο Ντιέγκο Μέσι
Πολύ συχνά ο Μέσι αναφέρονταν ως ο διάδοχος του Ντιέγκο Μαραντόνα. Για χρόνια η μόνη τους ομοιότητα ήταν ότι και οι δυο γεννήθηκαν στην Αργεντινή: ο Μέσι σαν έξω δεξιά ή σαν «ψεύτικο εννιάρι», δεν έκανε όσα ήξερε ο Ντιέγκο, που ωστόσο αυτά που έκανε ο Μέσι στο γήπεδο ούτε που μπορούσε να τα φανταστεί. Όμως μετά το 2014 το παιγνίδι του Λίο άρχισε να μοιάζει ολοένα και πιο πολύ με αυτό του Μαραντόνα. Ο μεγάλος Ντιέγκο δεν ζητούσε διαρκώς την μπάλα. Δεν ήταν ο πιο κινητικός παίκτης που έχουμε δει: σε σύγκριση, όχι με τον Μέσι, αλλά ακόμα και με τον Κρόιφ, περπατούσε. Όμως το μεγάλο του χαρακτηριστικό ήταν αυτές οι σπάνιες ποιοτικές στιγμές: οι πέντε - έξι περιπτώσεις, που σου έδειχνε (και σε σένα που ήσουν στην εξέδρα, αλλά κυρίως στον αντίπαλό του) ότι είναι από άλλο πλανήτη. Όχι τυχαία ο βασικός στόχος όσων τον αντιμετώπιζαν ήταν να τον βγάλουν από το ματς, υποχρεώνοντάς τον να πάει πολύ πίσω για να πάρει τη μπάλα και ελπίζοντας ότι, αφού την πάρει, δεν θα βρει χώρο να κάνει τα σλάλομ του. Αυτό προσπαθούσαν και οι αντίπαλοι του Μέσι: να τον υποχρεώνουν να παίρνει τη μπάλα όσο πιο μακριά από την περιοχή. Για να αποφύγουν τα σλάλομ του που υπήρξαν για χρόνια «κίνδυνος θάνατος». Μην το ξεχνάμε.
Ολα για το γκολ
Τον καιρό που ο Μέσι συναντούσε τον Νεϊμαρ και τον Σουάρεθ κι έχανε τον Τσάβι αρχικά και τον Ινιέστα στη συνέχεια, ο Ρονάλντο βρέθηκε στη Ρεάλ. Κι αυτός είχε ξεκινήσει ως έξω δεξιά στην Σπόρτινγκ Λισσαβόνας και στη θέση αυτή καθιερώθηκε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αλλά όταν βρέθηκε στη Βασίλισσα κατάλαβε κάτι απλό: ότι καλές είναι οι πάσες κι ο αλτρουισμός, αλλά αν είσαι κυνηγός σε πληρώνουν για τα γκολ. Κι άρχισε να παίζει για αυτά σχεδόν αποκλειστικά μεταβάλλοντας κι αυτός το παιγνίδι του. Μόνο που ενώ ο Μέσι απομακρυνόταν από την περιοχή για να βοηθά την Μπάρτσελόνα στην οργάνωση του παιγνιδιού, ο Ρονάλντο πάταγε την περιοχή ολοένα και πιο πολύ για να σκοράρει. Κι όσο ο καιρός περνούσε σε αυτή στρατοπέδευε. Σήμερα από αυτή σχεδόν δεν το κουνάει. Και χάρη στα σπάνια αθλητικά του προσόντα, που τα απόκτησε δουλεύοντας σκληρά παραμένει και με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ένας εξαιρετικός σκόρερ. Ενώ ο Μέσι στην Παρί, κουρασμένος κομμάτι από τα εκατοντάδες ματς που έχει δώσει στην καριέρα του, ψάχνει τη βενζίνη που θα του δώσει τη δυνατότητα να επιταχύνει και να απειλήσει ξεκινώντας πάντα μακριά από την περιοχή κι έχοντας να αντιμετωπίσει κάμποσους που πάντα τον κυνηγάνε. Με τη Ρεάλ πχ δυο τρεις παίκτες έβγαιναν συνεχώς πάνω του όταν έφτανε στο ύψος της περιοχής.
Του χρόνου θα είναι αλλού
Αποδείχτηκε τελικά ότι ο Κριστιάνο ήταν καλύτερος του Λίο; Αντεξε ο Πορτογάλος πιο πολύ στο χρόνο; Έμαθε να είναι χρήσιμος ακόμα και μεγαλώνοντας; Ετσι μοιάζει. Αλλά προσοχή διότι υπάρχει μια λεπτομέρεια: η παρουσία του Ρονάλντο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν την έκανε καλύτερη. Για του λόγου το αληθές δείτε την απογοητευτική βαθμολογία της. Πέρυσι ο Ρονάλντο έφυγε όχι από μια Γιουβέντους πρωταθλήτρια αλλά από μια ομάδα στην οποία δεν μπορούσε πια να κάνει τη διαφορά. Και του χρόνου δεν θα συνεχίσει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ παρά τα γκολ του. Θα συνεχίσει ο Μέσι στην Παρί; Κι αυτό δύσκολο το βλέπω: η ΕΚΙΠ στο ματς με την Ρεάλ του έβαλε τον χαμηλότερο βαθμό από όλους στο γήπεδο κι ο ίδιος είπε την επόμενη πως συχνά το Τσάμπιονς λιγκ δεν το κερδίζει η καλύτερη ομάδα. Ψάχνοντας δικαιολογίες δύσκολα μένεις κάπου.
Εγω λέω πως επειδή ως νέοι υπήρξαν υπέροχοι, θα χουν κακά ποδοσφαιρικά γεράματα και οι δυο. Ο Μέσι γιατί πια δεν μπορεί να βάλει τα γκολ που έβαζε: φτάνει σε θέση βολής όλο και πιο σπάνια στα μεγάλα ματς. Κι ο Κριστιάνο γιατί παίζει μόνο για το γκολ – μόνος εντελώς και ξεχνώντας συχνά πυκνά πως έχει και συμπαίκτες. Και στο τέλος μοιάζει καλύτερος ίσως του Μέσι, αλλά όχι τόσο καλός…
