Ο Παναθηναϊκός είναι η μόνη ομάδα που έκανε τρεις νίκες στα τρία πρώτα ματς του πρωταθλήματος και μετά από επτά χρόνια και κάτι είναι μόνος πρώτος στη βαθμολογία. Στο Βικελίδης, στο πρώτο ντέρμπι της σεζόν υπήρξε κάμποσος φόβος αφού Αρης και ΠΑΟΚ δεν άντεχαν ούτε την ιδέα να χάσουν το ματς: τελικά ο Αρης πέταξε δυο βαθμούς και ο Ρασβάν Λουτσέσκου έμοιαζε ευχαριστημένος με την ισοπαλία. Είδαμε παντού κακή μπάλα – όχι τυχαία. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Ο Αρης πέταξε δυο βαθμούς
Στο Βικελίδης ο Λουτσέσκου έστειλε στο γήπεδο αυτούς που είχαν ξεχωρίσεις στα δυο πρώτα ματς – κράτησε στην άμυνα τους τρεις Ελληνες (Κουλιεράκη, Τσαούση, Λύρατζη), κράτησε την τριάδα των χαφ (Αουγκόστο, Ντάντας, Κούτριτς), δεν άλλαξε ούτε τον φορ για να βάλει στο αρχικό σχήμα τον Ολιβέιρα όπως περίμενα. Λίγες σχετικά και οι αλλαγές του Τερζή στον Αρη: μπροστά από τον Κουέστα βρέθηκαν οι με Μαζικού, Μπράμπετς, Φαμπίνιο και Εμπακατά, πίσω από τον Μανού Γκαρσία ο Ντιόπ κι ο Νουκουρέ δίπλα δίπλα, στην επίθεση δίπλα σε Μαντσίνι και Γκρεί βρέθηκε ο Ματέο Γκαρσία που από ντέρμπι ξέρει. Μετά από ένα πρώτο ημίχρονο γεμάτο υπολογισμούς, στο δεύτερο ημίχρονο το ματς άνοιξε: φάνηκε ότι όποιος σκόραρε θα κέρδιζε. Ο Γκαρσία κι ο Μπράντον απείλησαν αμέσως, αλλά όταν ο Γκρέι έχασε πέναλτι (υπνωτισμένος από τον εξαιρετικό τερματοφύλακα του ΠΑΟΚ Κοτάρσκι) όλοι κατάλαβαν πως το παιγνίδι δύσκολα θα ξεκολλούσε από το μηδέν. Οι αλλαγές του Λουτσέσκου έγιναν μάλλον για να κρατήσουν το αποτέλεσμα οι έμπειροι παίκτες που μπήκαν, ενώ ο Αρης δεν έχει στην καλύτερη κατάσταση τον Πάλμα κι αυτό του στοίχισε.
Ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε να κάνει κατοχή μπάλας όπως θέλει και για αυτό ήταν σχεδόν ακίνδυνος. Ο Αρης, μόλις έδιωξε τον Μπούργος γύρισε στα περσινά: φάνηκε πάλι η δυσκολία του στο γκολ – βέβαια το χαμένο πέναλτι αποτελεί σπάνια ευκαιρία. Όπως και να χει ο Αρης χρειάζεται προπονητή και γρήγορα – χρειάζεται κάποιον που να αξιοποιήσει τους επτά μεσοεπιθετικούς που έχει και που όλοι θέλουν να παίζουν. Δεν θα είναι απλό.
Εύκολα όλοι οι άλλοι
Οι τρεις άλλοι διεκδικητές του τίτλου είχαν μπροστά τους εύκολα ματς - τα κέρδισαν με ένα παράξενο τρόπο: άνετα και με άγχος! Η ΑΕΚ υποδέχτηκε τον ΠΑΣ και στη δική της περίπτωση το θέμα είναι ότι σιγά σιγά εμείς ανακαλύπτουμε τον Ματίας Αλμέιδα κι αυτός το ποδόσφαιρό μας. Χθες ο Αλμέιδα άφησε κατά μέρους το 3-5-2 για να παρατάξει μια ΑΕΚ που θύμιζε σχηματικά την περσινή με τετράδα στην άμυνα (Ρόκα- Τζαβέλα – Βίντα – Χατζισαφί) δυο κόφτες (τον Σιμάνσκι και τον Γιόνσον) και τρεις παίκτες πίσω από τον Αραούχο (Πινέδα, Τζούμπερ και Γκατσίνοβιτς). Αυτή η αλλαγή έγινε είτε γιατί ο Αργεντίνος είδε τα ματς του ΠΑΣ και έκρινε ότι τα τρία στόπερ ήταν πολλά, είτε γιατί η ΑΕΚ έχει αγοράσει κάποιο επιθετικό δεξί μπακ η παρουσία του οποίου θα επιτρέπει να χρησιμοποιηθεί η τετράδα στα μετόπισθεν, είτε γιατί η ήττα από το Βόλο οδήγησε τον προπονητή σε μια δραστική αναθεώρηση: υπομονή και στη Λεωφόρο θα το ξέρουμε. Με τον ΠΑΣ πάντως η επιλογή δικαιώθηκε: η ΑΕΚ, χάρη σ’ ένα στοιχειώδης αποδοτικό πρέσινγκ έφτασε σε ένα αγχωτικό αλλά εύκολο 2-0 με γκολ των Πινέδα στο 38’ και του Αμραμπατ στο 88΄ θυμίζοντας πολύ τις περσινές εμφανίσεις της. Ο λαβωμένος ΠΑΣ ένα γκολ θα μπορούσε να το πετύχει, όμως βαθμό δεν θα μπορούσε να κάνει.
Χωρίς ομοιογένεια μπλέκει
Ανετα και με άγχος, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, κέρδισαν και ο Ολυμπιακός τον Ιωνικό και ο ΠΑΟ τον Λεβαδειακό: και τα δυο ματς δεν αντέχουν σε κάποιου είδους σοβαρή κριτική – καλά είναι ο Κορμπεράν και ο Γιοβάνοβιτς να μην βγάλουν κανένα απολύτως συμπέρασμα πέρα από το ότι στο ελληνικό πρωτάθλημα μπορείς να κάνεις τα πάντα. Ο Γιοβάνοβιτς άφησε έξω τον Χουάνκαρ, τον Πέρεζ και τον έτοιμο Μάγκνουσον, παρόλο που έλειπε ο Σένγκεφελντ και για να χωρέσει τον Βέρμπιτς άλλαξε και λίγο την τοποθέτηση των επιθετικών – ο Σλοβένος στο 5΄άνοιξε το σκορ εκμεταλλευόμενος όχι τόσο το καλό γέμισμα του Αιτόρ όσο την ατυχέστατη έξοδο του τερματοφύλακα του Λεβαδειακού Μάρκοβιτς. Ο ΠΑΟ όμως δεν έχτισε πάνω στο γρήγορο γκολ γιατί δεν είχε ομοιογένεια. Το καλό για την ομάδα του Γιοβάνοβιτς είναι ότι αυτή τη φορά ήταν πιο επικίνδυνη μετά την πρώτη ώρα κι ας έκανε, ελλείψει πολλών λύσεων στον πάγκο, ο κόουτς όλες κι όλες τρεις αλλαγές. Το παιγνίδι έμεινε στο ρευστό 1-0 γιατί ο Σπόραρ και ο Παλάσιος δεν εκμεταλλεύτηκαν τις ευκαιρίες για να το τελειώσουν και όλα κρίθηκαν στις καθυστερήσεις, όταν ο Λεβαδειακός έμεινε με δέκα παίκτες μετά την αποβολή του Βινίσιους που δυστυχώς για την ομάδα του Κομπότη δεν είναι ο εξτρέμ της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο ΠΑΟ ενόψει του ντέρμπι με την ΑΕΚ το ματς πρέπει να το ξεχάσει γρήγορα: την Κυριακή θα χρειαστεί άλλη ενδεκάδα και άλλη απόδοση.
Ο Μπιέλ και πολύ λίγα άλλα
Ο Ολυμπιακός τέτοια προβλήματα δεν έχει διότι πρώτα από όλα δεν ξέρει κανείς πια είναι η βασική του ενδεκάδα. Το ασταμάτητο rotation του Κορμπεράν είχε ως αποτέλεσμα να προκύψει η ένατη διαφορετική ενδεκάδα σε εννιά ματς: στην επίθεση βρέθηκαν πέντε παίκτες (ο Χουάνκ Ιμπομ και ο Χουάνγκ Οϊ Τζο, ο Πιέλ, ο Μασούρας και ο Ντελα Φουέντε) που μαζί δεν έχουν αγωνιστεί ούτε σε διπλό προπόνησης! Παρόλα αυτά πολύ καλά έκανε ο κόουτς κι έβαλε αμέσως τον Πιέλ: συστήθηκε με μια ασίστ κι ένα γκολ ενώ ακόμα δεν γνωρίζει τα ονόματα των συμπαικτών του. Για να πω την αλήθεια τη λογική των προπονητών να κάνουν γυμνάσια σε νεοφερμένους δεν την καταλαβαίνω: αν ένας παίκτης είναι έτοιμος από άποψη φυσικής κατάστασης πρέπει να παίζει - κι ο Αντονι έπαιξε αμέσως στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και σκόραρε κι αυτός στη νίκη με την Αρσεναλ. Αντίθετα με τον Πιέλ ο Ουι Τζο έδειξε βαρύς, έδωσε σωστά την ασίστ για το 2-0 αλλά έχασε ένα γκολ που δεν χάνεται και μοιάζει να θέλει δουλειά – όπως φυσικά και ο Ολυμπιακός που έχει ακόμα θέματα νοοτροπίας. Σε ένα μεγάλο μέρος του ματς έπαιζε με εννιά και δέκα παίκτες πίσω από τη μπάλα, αγχώθηκε όταν ο Μεντόζα με ένα καλοχτυπημένο φάουλ μείωσε σε 2-1 κι ο Ιωνικός που είχε κουράγιο φλέρταρε ακόμα και με την ισοφάριση: το πέναλτι – γκολ του Ελ Αραμπί ήταν η τελευταία φάση ενός ματς που ενόψει Ναντ πρέπει να ξεχαστεί γρήγορα, γιατί στη Γαλλία η δυσκολία θα είναι τεράστια.
Ο Κορμπεράν πρέπει να βοηθήσει τους παίκτες του να διώξουν φόβους και ανασφάλειες: θα το κάνει αν σκληρύνει τη μεσαία γραμμή της ομάδας ή αν αλλάξει την άμυνα– θα επανέρθω. Περιορίζομαι πάντως να επισημάνω πως ο Ολυμπιακός έχει ακόμα εκτός πέντε παίκτες (Βρσάλικο, Αμπου Καμαρά, Φορτούνη, Μπόουλερ και φυσικά τον Μαρσέλο που φτάνει σήμερα μετά βαϊων και κλάδων), οι οποίοι μπορεί να τον αλλάξουν. Ακόμα δεν έχουν πατήσει γήπεδο.
Το καλοκαίρι που χάθηκε
Παίζεται κακή μπάλα γιατί όλοι μοιάζουν σαν να μην έκαναν προετοιμασία – σαν να έρχονται από ένα καλοκαίρι που χάθηκε. Ο Αλμέιδα δούλευε κάτι για μήνες και τώρα επιχειρεί κάτι διαφορετικό: είπε ότι δεν είναι θαυματοποιός – κανείς όμως δεν του ζήτησε θαύματα. Ο ΠΑΟ, που μοιάζει σε λίγο καλύτερη κατάσταση, είναι ημιτελής κι αρκεί λίγο να αλλάξει για να χάσει μηχανισμούς και ομοιογένεια – τουλάχιστον δεν δέχεται γκολ. Ο Λουτσέσκου προσπαθεί εν μέσω πρωταθλήματος να φτιάξει μια άμυνα με δυο πιτσιρικάδες: το πράγμα έχει κόστος. Οχι γιατί ο Κουλιεράκης πέναλτι σαν το χθεσινό μπορεί να κάνει κι άλλο αλλά γιατί γενικά ο ΠΑΟΚ νιώθει ανασφάλεια μακριά από την Τούμπα. Ο Αρης είναι έτοιμος για το δεύτερο ξεκίνημα, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο ο προπονητής που θα ρθει μπορεί να φτιάξει κάτι πολύ καλό, όταν οι παίκτες που θα βρει δεν είναι δικοί του: ό,τι προηγήθηκε είναι σαν να διαγράφηκε με την φυγή του Μπούργος. Φυσικά μια ατελείωτη προετοιμασία κάνει κι ο Ολυμπιακός: οι μισοί από όσους αγωνίστηκαν με τον Ιωνικό στην προετοιμασία δεν υπήρχαν κι αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που η ομάδα προσπαθεί να μην ρισκάρει το παραμικρό – οι παίκτες καλά καλά δεν γνωρίζονται μεταξύ τους.
Ακούω κόσμο που δικαιολογεί το κακό ποδόσφαιρο και δυσανασχετώ. Και οι πέντε ομάδες θα ήθελαν να πάνε τρεις μήνες πίσω: άλλη για να κάνει μεταγραφές πιο γρήγορα, άλλη για να αντιμετωπίσει διαφορετικά τις ανάγκες της, άλλη για να βάλει άλλες προτεραιότητες. Δεν γίνεται. Το καλοκαίρι τελείωσε. Για την ακρίβεια χάθηκε…
