Το ντέρμπι της Ευρωλίγκας ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό ήρθε σε μια στιγμή που οι δυο ομάδες δεν πατούσαν καλά στα πόδια τους, πληρώνοντας ότι ξεκίνησαν την σεζόν ημιτελής. Το κέρδισε ο Παναθηναϊκός πολύ πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό 62-70. Οι Πράσινοι είχαν τον έλεγχο του αγώνα από την αρχή, εκμηδένισαν τον Πρίντεζη και τον Μιλουντίνοφ, είχαν τουλάχιστον τρεις παίκτες, (τον Γκίστ, τον Ρίβερς και τον Λεκαβίτσιους) που πήραν άριστα στο ρόλο τους, είχαν πάγκο με βάθος κι ας μην πάτησαν το παρκέ τρεις καλοκαιρινές μεταγραφές τους, ο Ντένμον, ο Ογκουστ και ο Μήτογλου. Ο Ολυμπιακός δεν έπεσε θύμα έκπληξης: απλά συνέχισε τα απαράδεκτα στην επίθεση παιγνίδια του. Εβαλε 50 πόντους με το ζόρι στην Μπαρτσελόνα, πενήντα και κάτι στον Αρη και χθες, αν ο ΠΑΟ ήθελε, θα τον είχε αφήσει στους 55 πόντους εύκολα. Προφανώς αυτό το μπάσκετ που παίζει δεν έχει καμία σχέση με αυτό που βλέπουμε σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη: σταματάει ο νους του ανθρώπου, όταν προσπαθεί να σκεφτεί με πιο τρόπο η συγκεκριμένη ομάδα μπορεί να φτάσει τους 80 πόντους σε δυο συνεχόμενα ματς, γεγονός που θυμίζω ότι καλοκαιριάτικα είχε υποσχεθεί ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. καμαρώνοντας για τις μεταγραφές του. Ο Ολυμπιακός είχε όλες κι όλες 13 ασίστ, ενώ ο Σλούκας μόνος του είχε 8 στην νίκη της Φενέρ επί της Μπάμπεργκ.
Ο Πασκουάλ το μυστικό του
Ούτε και ο Παναθηναϊκός είναι σε σούπερ κατάσταση και το ξέρουμε. Αλλά έχει ένα μοντέρνο κι ανοιχτόμυαλο προπονητή που μπορεί σε ισορροπημένα ματς να κερδίσει ένα αντίπαλο με την εξυπνάδα και τις ιδέες του. Χωρίς ένα φορ που σκοτώνει, ο Πασκουάλ δεν μπορεί να δει τον ΠΑΟ ούτε την Μπάρτσα εκτός έδρας να κερδίζει, ούτε την ΤΣΣΚΑ να κοιτάζει στα μάτια, αλλά τον ανάλογης δυναμικότητας Ολυμπιακό, μπορεί να του κάνει χουνέρια σε κάθε ευκαιρία: μετρά ήδη τρεις νίκες στη σειρά στο ΣΕΦ, πράγμα που δεν θυμάμαι να έχει κάνει ούτε ο Ομπράντοβιτς, που είχε ομάδες με μπάτζετ τριπλάσιο! Χθες ο Πασκουάλ έκανε κάτι απλό: έβγαλε από το ματς τους δυο παίκτες πάνω στους οποίους ο Ολυμπιακός είχε στήσει την γνωστή αποτελεσματική άμυνά του. Όταν ο Παππάς και κυρίως ο Καλάθης κάθισαν στον πάγκο, η ερυθρόλευκη άμυνα έχασε κάθε σημείο αναφοράς: ο Λεκαβίτσιους έκανε πάρτι, ο Γκάμπριελ πήρε τα ριμπάουντ, ο Ρίβερς όπως πάντα έβαλε τα μεγάλα σουτ – αυτόν άλλωστε δυο χρόνια τώρα δεν υπάρχει παίκτης του Ολυμπιακού να τον σταματήσει. Χθες είδαμε τον Βουγιούκα να κάνει πολλά χρήσιμα πράγματα, τον Λοτζέσκι να θυμίζει τον παλιό καλό εαυτό του, τον Θανάση Αντετοκούμπο να βοηθά όπου και όσο χρειάστηκε.
Πολλοί ειρωνεύτηκαν τον Πασκουάλ γιατί ήρθε με την φήμη του προπονητή που έχει 80 επιθέσεις σε σετ παιγνίδι, αλλά κερδίζει τα ματς από την άμυνα. Οσοι το κάνουν θα πρέπει να σκεφτούν ότι αν ο Πασκουάλ κερδίζει τον Ολυμπιακό είναι γιατί κάθε φορά, που τον αντιμετωπίζει, η ομάδα του παίζει στην επίθεση με άλλους τρόπους, αλλάζοντας πρωταγωνιστές. Διδάσκω επίθεση δεν σημαίνει απαραίτητα βάζω 100 πόντους στο ματς: σημαίνει πως κάθε φορά εμφανίζω μια ομάδα που διαβάζει τις αδυναμίες του αντιπάλου, μεταβάλει το παιγνίδι της, βρίσκει λύσεις που ο αντίπαλος δεν περιμένει, ειδικά στο σετ παιγνίδι: όταν παίρνουν τα ριμπάουντ και τρέχουν όλοι καλοί είναι. Δεν είναι θαυματοποιός ο Πασκουάλ για να κερδίσει εκτός έδρας ομάδες με δυνατά φορ που κάνουν ορατές τις αδυναμίες του ΠΑΟ στη θέση «πέντε». Αλλά σε ομάδες ισοδύναμες του ΠΑΟ ο Καταλανός κάνει τη διαφορά, γιατί η ομάδα του είναι μπολιασμένη από την νοοτροπία του και την αγάπη του για την δημιουργία. Μπορεί ο ΠΑΟ να υποφέρει φορ όπως ο Σέραφιν, ή ακόμα κι ο Τόμιτς, ο Χάινς, ο Βέσελ, ο αθλητικότατος Ελόνου, αλλά μου μοιάζει αδύνατο ομάδα του Πασκουάλ να χάσει από τον φιλότιμο Μιλουντίνοφ, που κάποιοι βάφτισαν «καλύτερο φορ της Ευρώπης», ενώ οι Σέρβοι δεν τον πήραν καν στην αποστολή στα τελικά του Πανευρωπαϊκού.
Σπανούλη παρόντος ίσως καλύτεροι
Για τον Ολυμπιακό τα έχω γράψει εγκαίρως και έχω την συνείδησή μου ήσυχη: αν από την εικόνα των τελευταίων του αγώνων έχετε σοκαριστεί, είναι γιατί τον αγαπάτε και του συγχωρείται το ότι βάζει συνέχεια στοιχήματα. Και πέρυσι και φέτος το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι ίδιο: η ομάδα του είναι επιθετικά δομημένη πάνω στον Σπανούλη και οι ξένοι της είναι ρολίστες και όχι πρωταγωνιστές. Εχω γράψει πολύ νωρίς ότι ως πακέτο συνολικά μου φαίνονται χειρότεροι από πέρυσι, (δεν βλέπω ούτε Γκριν, ούτε Χάκετ, ούτε Λοτζέσκι, ούτε Μπιρτς – δεν συζητάω για Ντάνστον, Χάντερ, Αντιτς, Εϊ Σι Λο κτλ), αλλά για οριστικά συμπεράσματα θα πρέπει να περιμένουμε την επιστροφή του Σπανούλη, αφού όλοι έχουν αποκτηθεί για να τους βοηθήσει και να τον βοηθήσουν. Η ελπίδα του Ολυμπιακού είναι ότι Σπανούλη παρόντος θα αποδειχτούν όλοι καλύτεροι. Ο Σπανούλης θα δώσει ανάσες στον Ρόμπερτς, που μπορεί να παίζει λιγότερο και να δημιουργεί πιο πολύ: τώρα μοιάζει να κάνει οικονομία δυνάμεων στη διάρκεια κάθε παιγνιδιού για να το βγάλει – προέρχεται και από δυο τραυματισμούς. Είναι επίσης δεδομένο ότι ο Στρέλνιεκς κι ο Τόμσον έχουν ανάγκη από το χώρο που δημιουργεί ο Σπανούλης στους σουτέρ μαζεύοντας την άμυνα πάνω του. Είναι αλήθεια ότι και οι δυο έχουν δείξει επιθετικές ικανότητες, χωρίς όμως τον Σπανούλη υποφέρουν από το αντίπαλο πρέσινγκ: ο Στρέλνιεκς, που χθες κράτησε τον Ολυμπιακό ζωντανό μέχρι να κλατάρει από την κούραση, στην Βαρκελώνη ήταν άποντος, ενώ ο Τόμσον δεν πήρε επιθέσεις σε κανένα από τα τρία τελευταία ματς, γιατί οι αντίπαλοι τον κυνήγησαν. Ακόμα πιο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Μακ Λιν. Κάθε ψηλός που έχει περάσει από τον Ολυμπιακό, χάρη στις ασίστ του Σπανούλη, είναι πολύ καλύτερος επιθετικά παίκτης από αυτό που αρχικά υποψιάζεσαι.
Ωστόσο το ξαναλέω όλα αυτά είναι ελπίδες και όχι βεβαιότητες: η μόνη βεβαιότητα που υπάρχει είναι ότι και φέτος ο Ολυμπιακός για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να κάνει παιγνίδια μεγάλης έντασης. Αν τέτοια δεν κάνει, τύχη δεν έχει και δυστυχώς δεν υπάρχει καμία ομάδα στον κόσμο που να τρέχει με τέρμα το γκάζι οκτώ ολόκληρους μήνες. Ο Ολυμπιακός, έτσι όπως είναι δομημένος, με ξένους ρολίστες και ελάχιστους δημιουργούς, διαδικαστικά δύσκολα θα κερδίσει ομάδα στην Ευρωλίγκα: η πορεία του θα είναι ένας διαρκής πόλεμος και σε ένα πόλεμο κανείς ποτέ δεν κέρδισε όλες τις μάχες.
Εχει ένα άλλοθι
Ο Σφαιρόπουλος μπορεί να επικαλεστεί το άλλοθι της απουσίας του Σπανούλη. Είναι το τελευταίο. Άκουσα ότι χθες υπήρξαν αποδοκιμασίες εναντίον του Παναγιώτη και του Γιώργου Αγγελόπουλου: πραγματικά πρέπει να κάψει ο Θεός όποιον τους αποδοκίμασε. Αν η σεζόν αποδειχτεί κακή, σκληρή και ανυπόφορη, το μόνο λάθος των δυο θα είναι ότι εμπιστεύθηκαν τα θέλω του προπονητή. Αν κάποια στιγμή αλλάξουν προπονητή, όλοι θα πρέπει να ευχόμαστε να συνεχίσουν να κάνουν τα ίδιο λάθος. Χωρίς εμπιστοσύνη στον προπονητή, ομάδα στο μπάσκετ δεν γίνεται. Ρωτήστε και τον θριαμβευτή Τσάβι Πασκουάλ.
