Το έγραφα στη Sportday πριν από λίγο καιρό και δεν μπορώ να μην το επαναλάβω και τώρα, μετά τη χθεσινή αγωνιστική στην οποία είχαμε την ισοπαλία του Παναθηναϊκού με τον Ηρακλή στο Καυτατζόγλειο και την διάλυση του ΠΑΟΚ από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ: ο ΠΑΟ και ο ΠΑΟΚ φέτος μου έδωσαν την εντύπωση ότι στελεχώνονται από ανθρώπους, που δεν παρακολουθούν καθόλου το ελληνικό πρωτάθλημα. Μοιάζουν ομάδες που περνούν την εβδομάδα τους κάπου μακριά, σε ένα άλλο πλανήτη ίσως, κι εμφανίζονται εδώ κάθε Σαββατοκύριακο. Παίρνουν μέρος στο πρωτάθλημα στοχεύοντας σε καλά λόγια – τα οποία σημειωτέων έρχονται συνήθως κατά παραγγελία. Ομολογώ ότι κάτι τέτοιο δεν μου έχει ξανατύχει. Η ΑΕΚ είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία, αφού όπως αποδεικνύεται δεν είχε υλικό στην αρχή της σεζόν για να κάνει πρωταθλητισμό: οι καλύτεροι της στα ματς που κερδίζει στο ΟΑΚΑ είναι όσοι ήρθαν τον Ιανουάριο. Ο Παναθηναϊκός και κυρίως ο ΠΑΟΚ, όμως, είχαν φέτος μια εξαιρετική ευκαιρία να κερδίσουν το πρωτάθλημα, γιατί ο Ολυμπιακός ζει μια σεζόν που μοιάζει με απερίγραπτη περιπέτεια. Όχι μόνο δεν θα το κερδίσουν, αλλά καλά καλά δεν το διεκδίκησαν και ποτέ. Γιατί ζουν στον κόσμο τους.     

Ένα σωρό πεταμένοι βαθμοί

Ο ΠΑΟ, σύμφωνα με τις γνωμοδοτήσεις της εγχώριας ποδοσφαιροκριτικής βελτιώθηκε τρομερά στις μέρες του Μαρίνου Ουζουνίδη – το πράγμα είναι αλήθεια, αλλά μόνο εν μέρει. Ο Ουζουνίδης παρέλαβε τον ΠΑΟ επτά βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό και ξεκίνησε με δυο μεγάλες νίκες: κέρδισε τον ΠΑΟΚ και τον Ατρόμητο εκτός έδρας. Ο ΠΑΟ δεν πλήρωσε με ήττες και απώλειες βαθμών το διάστημα της προσαρμογής του προπονητή – ίσα ίσα αρχικά η αντικατάσταση του Στραματσόνι λειτούργησε θετικά, αφού σταμάτησε και η γκρίνια της εξέδρας. Πότε άρχισε να πετάει βαθμούς; Όταν, κατά τα λεγόμενα όσων καλύπτουν την καθημερινότητα της ομάδας, «μπήκε τάξη και σειρά». Ο ΠΑΟ την εποχή της μεγάλης του βελτίωσης δεν κέρδισε την ΑΕΛ, την Κέρκυρα, τον Ηρακλή και τον Λεβαδειακό – τον τελευταίο στη Λεωφόρο! Αφήνω έξω τις απώλειες με ΑΕΚ, Πλατανιά, Ξάνθη, ΠΑΣ: τις θεωρώ φυσιολογικές. Αλλά οι πεταμένοι βαθμοί με τις ομάδες που παίζουν για την παραμονή στην κατηγορία είναι ανεπίτρεπτοι για ομάδα, που όλοι συμφωνούν ότι είναι βελτιωμένη: αν τους είχε θα έπαιζε με τον Ολυμπιακό την Κυριακή, όχι ένα ματς γοήτρου, αλλά για να τον κερδίσει και να τον πλησιάσει στον πόντο. Ενώ τώρα είναι δώδεκα βαθμούς πίσω βελτιωμένος.       

Η υπερβολή πάει σύννεφο

Ιδια περίπου ιστορία είναι και ο ΠΑΟΚ, μόνο που εδώ η υπερβολή πάει σύννεφο. Από τις κραυγές και τα ουρλιαχτά ηδονής την ώρα της νίκης κόντρα στον Ολυμπιακό, φτάσαμε στις κραυγές και τα ουρλιαχτά πόνου στη διάρκεια του ματς με την ΑΕΚ μέσα σε μια εβδομάδα. Γιατί; Πρώτα πρώτα γιατί οι υπερβολές δεν επιτρέπουν μια σοβαρή ανάλυση ούτε της επιτυχίας, ούτε της αποτυχίας. Παίζει ο ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό και κάνει ένα κάκιστο ξεκίνημα: γλυτώνει το γκολ σε δυο περιπτώσεις στο πρώτο πεντάλεπτο (!) γιατί είναι απολύτως μπερδεμένος και μέχρι το 20΄δεν υπάρχει στο γήπεδο. Κερδίζει περιμένοντας και ψάχνοντας αντεπιθέσεις και το κάνει καλά, αλλά ούτε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας έπαιξε, ούτε κυριάρχησε: αυτά ήταν όλα στα μυαλά όσων θα ήθελαν να τα δουν. Κατεβαίνει στο ΟΑΚΑ, ξεκινά πάλι χωρίς μυαλό, δέχεται αυτή τη φορά γκολ όμως και ό,τι ακολουθεί είναι ένα χρονικό καταστροφής, δυστυχώς αναμενόμενης αφού ό,τι συνέβη μόλις μια εβδομάδα πριν δεν προβλημάτισε κανένα – η λογική είναι «αφού κερδίσαμε, και μάλιστα τον Ολυμπιακό, είμαστε υπερομάδα». Όπως ακριβώς συμβαίνει και στον Παναθηναϊκό, και στον ΠΑΟΚ αδυνατούν να δουν και τη μεγάλη εικόνα: αν την έβλεπαν θα καταλάβαιναν πως πέρα από τα καλά λόγια και τα μπράβο για τη βελτίωση κτλ, υπάρχει κάτι δεδομένο, ότι δηλαδή ο ΠΑΟΚ πάσχει από υψοφοβία.  Αφού έτρεξε το μεγάλο του σερί και πλησίασε κομμάτι την κορυφή, ζαλίστηκε πάλι: στα τελευταία του πέντε ματς έχει δυο ισοπαλίες (με Ξάνθη και Ηρακλή) και μια ήττα με κατεβασμένα χέρια από την ΑΕΚ. Σύνολο επτά βαθμοί πεταμένοι τη στιγμή, που, αν πιστέψουμε όσα λένε κι όσα γράφονται, είναι η πληρέστερη, καλύτερη και πιο φορμαρισμένη ομάδα στην Ελλάδα.      

Παραφορτωμένοι από καλά λόγια

Το μεγάλο πρόβλημα και των δυο είναι ότι ειδικά φέτος δεν τους φταίει κανένας. Ο ΠΑΟ αδυνατεί να αξιολογήσει την δυσκολία των αγώνων – από την αρχή αυτό ήταν το πρόβλημα του και παραμένει και δεν είναι πρόβλημα του προπονητή, όσο της ομάδας συνολικά. Αν το ίδιο το ματς «φωνάζει» ότι είναι δύσκολο, υπάρχει περίπτωση να το αντιμετωπίσει σοβαρά: στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αν και εφόσον παιχτεί ποδόσφαιρο, θα είναι καλός. Αν το ματς μοιάζει εύκολο, είτε γιατί ο αντίπαλος είναι μια ομάδα με προβλήματα, είτε γιατί ο ΠΑΟ έχει παίξει καλά στο προηγούμενο ματς και του χουν πει όλοι μπράβο, ακολουθεί σχεδόν πάντα μια εμφάνιση ημιτελής και μέτρια: ο Παναθηναϊκός και τον καιρό που ήταν προβληματικός και τον καιρό που ήταν βελτιωμένος, εκτός έδρας πχ ζορίζεται κι έχει όλες κι όλες τρεις νίκες.  Ο ΠΑΟΚ, από την άλλη, μου μοιάζει ομάδα που έχει γίνει μπλαζέ, χωρίς ακόμα να κερδίσει τίποτα: προσοχή άλλο είναι το μπλαζέ αυτού που δεν κερδίζει κι άλλο ο αέρας υπεροχής όποιου τίτλους έχει κατακτήσει – άλλο δηλαδή είναι να είσαι νεόπλουτος κι άλλο να είσαι σνομπ. Ο ΠΑΟΚ μοιάζει να έχει έπαρση, ίσως γιατί είναι παραφορτωμένος από καλά λόγια. Σε συγκεκριμένα κομβικά στη σεζόν του ματς έχει συμπεριφορά ομάδας, που έχει βαρεθεί να κερδίζει το ελληνικό πρωτάθλημα και δεν τρέχει και τίποτα να χάσει κι ένα! Στο μεταξύ στα ματς στην Αθήνα δεν έχει κάνει βαθμό. Πήγε στην Ξάνθη με το μυαλό στη Σάλκε και στο Καυτατζόγλειο με το μυαλό στον Ολυμπιακό. Για να παίξει καλά πρέπει ή να μείνει πολύ πίσω στη βαθμολογία και να μην έχει κανένα άγχος ή να έχει το κίνητρο να κερδίσει ένα ματς για να μην γκρινιάζει ο κόσμος του – σαν να πρέπει να κερδίσει για να βγει από την υποχρέωση. Με αυτή την συμπεριφορά της η ομάδα, δίνει ολοένα και περισσότερες λαβές για να συζητάνε οι πάντες τα σφυρίγματα που παίρνει. Όχι γιατί είναι πολλά, αλλά γιατί πάνε χαμένα.

 Μαθήματα από τον Πανιώνιο

Εχουμε κάνει αστροφυσική τον πρωταθλητισμό: πρωταθλητισμό κάνεις όταν κερδίζεις τα ματς που πρέπει να κερδίσεις – του ΠΑΟ τα ματς με όσους παίζουν για να μείνουν στην κατηγορία και του ΠΑΟΚ τα ματς με την Ξάνθη, τον Ηρακλή και την ΑΕΚ, τέτοια ήταν. Ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ μπορούσαν να τα κέρδιζαν και  να διεκδικήσουν τουλάχιστον το πρωτάθλημα από ένα Ολυμπιακό εξουθενωμένο από τα ασταμάτητα παιγνίδια: μοιάζουν να μην μπορούν να το κάνουν, ενώ το κάνει εξαιρετικά φέτος ο Πανιώνιος. Και οι δυο κοιτάζουν πολύ τον Ολυμπιακό – προσπαθούν σε πολλά να τον αντιγράψουν. Θα ήταν προτιμότερο, λέω εγώ, να έπαιρναν πρώτα κανά μάθημα από τον Πανιώνιο.