Παρακολουθώ δυο μέρες τώρα τι γράφεται για το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία, την επιστροφή και την αντοχή του Ερτογάν, το χάος που επικράτησε στη γειτονική μας χώρα.

Και κυρίως διαβάζω όλες αυτές τις καταπληκτικές θεωρίες συνωμοσίας που γράφονται σε ελληνικά και όχι μόνο μέσα, που καλά καλά πριν ολοκληρωθεί η ιστορία και ξεκαθαρίσει η μεγάλη εικόνα, έχουν εξηγήσεις για τα πάντα. Τελευταία παρατηρώ πως όσο λιγότερο ξέρουμε διάφορες πραγματικότητες, τόσο περισσότερο παίρνουμε το ρίσκο της ανάλυσής τους: είναι διασκεδαστικό πόσο πολλές φορές η άγνοια δυναμώνει την άποψη.

Τα κανε όλα μόνος

Κάνω μια μικρή περίληψη από τις θεωρίες που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα αμέσως μετά το τούρκικο αποτυχημένο πραξικόπημα. Η πρώτη και πιο ενδιαφέρουσα είναι ότι το πραξικόπημα δεν υπήρξε! Υπήρξε δηλαδή, αλλά δεν ήταν ένα κανονικό πραξικόπημα – διότι τα κανονικά πραξικοπήματα δεν στήνονται έτσι. Αυτό το τελευταίο το άκουσα και το διάβασα τόσες φορές, ώστε έχω πια τη βεβαιότητα πως στην Ελλάδα υπάρχει «το εγχειρίδιο του καλού πραξικοπήματος», που το χουμε αποκλειστικά εμείς που δώσαμε τα φώτα στην ανθρωπότητα, μαζί και τη φέτα με λαδορίγανη. Διάβασα ότι τα πραξικοπήματα γίνονται αργά το βράδυ κι όχι στις δώδεκα τα μεσάνυχτα που ο κόσμος διασκέδαζε και ότι αυτό εδώ ήταν «πραξικόπημα οπερέτα», που οργανώθηκε από τον ίδιο τον Ερτογάν – για λόγους που θα μάθουμε προσεχώς. Σημειωτέον όταν μιλάμε για τον Ερτογάν μιλάμε για κάποιον που διοικεί την Τουρκία δεσποτικά από το 2007 κι έπειτα, που κάνει περίπου ό,τι θέλει, που ξηλώνει στρατιωτικούς και δικαστικούς όποτε γουστάρει, που κλείνει εφημερίδες και ρίχνει ρώσικα αεροπλάνα: θέλω να πω πως δεν καταλαβαίνω γιατί ο συγκεκριμένος θα πρεπε να διοργανώσει ένα αποτυχημένο πραξικόπημα, όταν έτσι κι αλλιώς οι εξουσίες του είναι καιρό τώρα απόλυτες.

Ο Γκιουλέν και οι αμερικάνοι

Η δεύτερη ωραία θεωρία συνωμοσίας αφορά φυσικά του αμερικάνους – ποιους άλλους – που ως γνωστόν στον ελεύθερο χρόνο τους διοργανώνουν πραξικοπήματα για να περνάει η ώρα. Στην ανάλυση αυτής της θεωρίας προκύπτει το πρόσωπο, που ομολογώ ότι αναστάτωσε το Σαββατοκύριακό μου πιο πολύ από τις φωτογραφίες της Κατερίνας Στικούδη, που ως γνωστόν πάντα αναστατώνει όσους την ακολουθούν στο instagram: αναφέρομαι στον ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν που μπήκε στη ζωή μας ξαφνικά. Μπορεί το όνομά του ν ακούγεται σαν ψαγμένη μεταγραφή του Γιάννη Κομπότη, αλλά από ό,τι κατάλαβα αυτός (και μαζί του και οι αμερικάνοι) τα οργάνωσε όλα. Η σχέση του Γκιουλέν με τον Ερτογάν ήταν σαν του δάσκαλου Μιγιάκι με τον Ντάνιελ στο Καράτε κιντ. Ο τύπος υπήρξε κάτι σαν δάσκαλος του Ερτογάν, μετά τα πήρε μαζί του και τον κατήγγειλε για μίζες κι από τότε κάνει ό,τι μπορεί για να τον ανατρέψει – αν κρίνω από το 60% που παίρνει ο Ερτογάν στις εκλογές αυτό που κάνει δεν πρέπει να είναι και πολύ αποτελεσματικό. Σύμφωνα με τις θεωρίες αυτές, που και ο ίδιος ο Ερτογάν διακινεί από όσο κατάλαβα, ο σατανικός Γκιουλέν οργάνωσε τα πάντα από την Πενσυλβανία των Ηνωμένων Πολιτειών όπου ζει και εργάζεται. Φυσικά απέτυχε γιατί το εγχειρίδιο του πραξικοπηματία δεν το χει, αλλά που θα πάει την επόμενη θα τα καταφέρει καλύτερα. Οπως άλλωστε  και ο Ομπάμα που ήθελε να ρίξει τον Ερτογάν πριν να φύγει, έτσι ειπώθηκε, αλλά τελικά θεώρησε καλύτερα να του στείλει ένα απλό μήνυμα – ελπίζω με φατσούλα smile η καρδούλα που είναι και trendy.

Γυρίζει ο Σλούκας

Ακουσα κι άλλα πολλά φυσικά κι εγώ όπως κι εσεις. Ο,τι τον Ερτογάν ήθελαν να τον καθαρίσουν οι Ευρωπαίοι μετά το χτύπημα στην Γαλλία, γιατί «εντάξει μωρέ όλοι ξέρουμε ότι ο γιός του έκανε δουλειές με τον ISIS», ότι τον Ερτογάν ήθελε να τον καθαρίσει ο Πούτιν, που παρόλο που δέχτηκε στην συγνώμη του, δεν ξέχασε όλα εκείνα που έγιναν με το αεροπλάνο (και «με τους Ρώσους φίλε δεν τα βάζεις»), ότι όλα τα χει πει ο Πατέρας Παϊσιος, που είναι σαν το σύστημα βαν, που κάθε φορά που γίνεται ένας σεισμός τον έχει προβλέψει. Και άκουσα πολλά και για τις επιπτώσεις που θα χει αυτή η ιστορία για την Ελλάδα και οι οποίες θα είναι θετικές (γιατί θα φύγουν οι τουρίστες από εκεί και θα ρθούν σε μας), αρνητικές (γιατί μετά το φόβο τους πραξικοπήματος οι Σύριοι θα αρχίσουν πάλι να έρχονται κατά χιλιάδες) αλλά και αμιγώς μπασκετικές, αφού πλέον θα γυρίσουν ο Σλούκας, ο Λάσμε, ο Ομπράντοβιτς, κι ένα σωρό άλλοι που πήγαν εκεί για τα λεφτά, αλλά μάλλον τρόμαξαν και κατάλαβαν πως σαν την Χαλκιδική δεν έχει πουθενά.

Κάποτε στο Λονδίνο

Πριν μερικά χρόνια είχα βρεθεί στο Λονδίνο για κάποιο τελικό του Τσάμπιονς λιγκ – ή για κάτι αντίστοιχο, δεν θυμάμαι. Οσο ήμουν εκεί η βρετανική αστυνομία είχε εξουδετερώσει μια βόμβα, η οποία είχε τοποθετηθεί κοντά σε ένα στρατιωτικό κέντρο στο οποίο διέμεναν βρετανοί φαντάροι που θα πήγαιναν σε κάποια αποστολή του ΝΑΤΟ, στο Ιράκ. Από τα δελτία ειδήσεων πέρασαν ειδικοί που μίλησαν για τη βόμβα, το πώς την ανακάλυψαν, τη ζημιά που μπορούσε να προκαλέσει και τον τρόπο εξουδετέρωσής της – είχαν μιλήσει και κάποια από τα υποψήφια θύματα. Εικασίες, εκτιμήσεις, θεωρίες συνωμοσίας κτλ υπήρξαν θυμάμαι τις επόμενες μέρες κάμποσες: ο κόσμος παντού αγαπάει τα σενάρια τρόμου, όμως η σεναριολογεία ξεκίνησε όταν το γεγονός ξεκαθάρισε. Στην περίπτωση του τουρκικού πραξικοπήματος εδώ πράξεις και αναλύσεις γίνονταν ταυτόχρονα, χωρίς καλά καλά να έχει ξεκαθαρίσει η μεγάλη εικόνα. Ακόμα δεν ξέρουμε πχ ποιοι ήταν αυτοί που το οργάνωσαν, πως στήθηκε, πότε μπήκε μπροστά το σχέδιο, με ποια αφορμή κτλ.

Η Τουρκία είναι μια εξαιρετικά σύνθετη πραγματικότητα και ο Ερτογάν, όπως όλοι οι απολυταρχικοί ηγεμόνες, έχει πολλούς εχθρούς που δεν ανέχονται την ακόρεστη δίψα του για εξουσία. Το πάζλ εμπεριέχει κάμποση γεοπολιτική, σίγουρα πολύ θρησκεία, αναμφίβολα και διεθνές παρασκήνιο. Αλλά για να αναλυθεί μια κατάσταση χρειάζεται πληροφορία, γνώση και ειδικά στην περίπτωση αυτή και κάμποσος χρόνος. Εδώ καλά καλά ακόμα δεν μάθαμε πως έζησε την ιστορία ο Σλούκας – κυρίως γιατί επί του προκειμένου δεν έχει τοποθετηθεί ούτε ο Γκιουλέν, αλλά ούτε και ο Πάτερ Παϊσιος…