Την περασμένη Παρασκευή, μετά το ματς του Ολυμπιακού με την Μπέρνλι, σας έγραφα ότι η σεζόν του Ολυμπιακού θα κριθεί από την παραγωγικότητα της επίθεσής του: όλα τα υπόλοιπα, εύκολα ή δύσκολα, η ομάδα θα τα βρει. Το παιγνίδι με το Λεβαδειακό, εύκολο αλλά μόνο στα χαρτιά, ήρθε για να αποδείξει την υποψία μου σε χρόνο ρεκόρ: ο Μαρτίνς χρησιμοποίησε συνολικά πέντε παίκτες στη γραμμή της επίθεσης (Φορτούνη, Χριστοδουλόπουλο, Γκερέρο, Πάρντο και Χασάν), αλλά γκολ είδε μόνο ένα κι αυτό από στημένη φάση. Τη λύση την έδωσε ένα φάουλ του Χριστοδουλόπουλου: δοκάρια, ευκαιρίες, χαμένα πέναλτι κτλ, δεν μου λένε και πολλά. Απλά επιβεβαιώνουν ότι αυτή τη στιγμή, στην αρχή της σεζόν, γκολ έχουν μόνο ο Φορτούνης και ο Λάζαρος. Αν αυτοί οι δυο μπλοκάρουν, μπλοκάρει ολόκληρη η παραγωγική διαδικασία – το είδαμε και στα φιλικά.  

Η διαφορετική συμπεριφορά

Τα τελευταία χρόνια οι ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό κάνουν ένα λάθος: κοιτάζουν η μία την άλλη και επειδή καμία δεν κοιτάζει τα ελαττώματά της, συχνά καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι καλύτερη, πλήρης, καταπληκτική κτλ. Πρόκειται για μεγάλο λάθος για ένα απλούστατο λόγο: οι ομάδες έχουν άλλο κοινό, άλλες απαιτήσεις κι άλλες δυσκολίες μπροστά τους. Θα λεγα μάλιστα ότι συχνά έχουν κι άλλους αντιπάλους: διαφορετική είναι η συμπεριφορά των μικρομεσαίων π.χ στο Καραϊσκάκη, διαφορετική στην Τούμπα και διαφορετική στο ΟΑΚΑ. Στο ΟΑΚΑ, όποιος πάει να παίξει, πιστεύει πως χάρη στο γήπεδο μπορεί να κάνει αποτέλεσμα: ο κόσμος δεν τον πιέζει, συχνά ως ομάδα ανοίγεται, αισθάνεται ότι μπορεί να δείξει και επιθετικές δυνατότητες. Δεν έχει να κάνει με το ότι αντιμετωπίζει την ΑΕΚ: και παλιότερα όταν το ΟΑΚΑ το χρησιμοποιούσαν ο ΠΑΟ και ο Ολυμπιακός το ίδιο συνέβαινε.

Η Τούμπα και κυρίως το Καραϊσκάκη είναι αλλιώς. Σε αυτά τα γήπεδα όποιος παίζει έχει δυο επιλογές: ή να παρατήσει το ματς και να κάνει μια ωραία εκδρομή σίγουρος ότι βαθμούς δεν πρόκειται να κάνει ή να ταμπουρωθεί όσο γίνεται και να ελπίζει ότι με λίγη τύχη (και μια κάποια αστοχία των αντίπαλων κυνηγών) θα κάνει αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα αποτέλεσμα κάνουν λίγοι, αλλά αυτό δεν έχει σημασία: σημασία έχει η πίστη, που προηγείται του ματς. Αν πιστεύεις πως αποτέλεσμα θα κάνεις, τον γηπεδούχο θα τον ζορίσεις. Κι όποιος ζορίζεται να κάνει αποτελέσματα, αργά ή γρήγορα πετάει και βαθμούς: είναι νόμος.

Ο κανόνας του πρωταθλητισμού

Για να κερδίσεις το ελληνικό πρωτάθλημα χρειάζεσαι καμιά 70αρια βαθμούς: με λιγότερους είναι δύσκολο. Πρώτα από όλα χρειάζεσαι τους βαθμούς στο γήπεδό σου – όλους τους βαθμούς. Δύσκολα κάνει κάποιος 15 νίκες σε 15 ματς, όσο καλή κι αν είναι η ομάδα του, αλλά το πότε χάνεις βαθμούς καθορίζει και τι είδους πρωτάθλημα θα κάνεις. Αν τους βαθμούς στην έδρα σου τους χάσεις νωρίς, δύσκολα κερδίζεις το πρωτάθλημα: τα ντεμαράζ και οι προσπεράσεις τίτλου έχουν γίνει στο παρελθόν και έχουν υπάρξει και πρωταθλήματα που κρίθηκαν την τελευταία αγωνιστική, αλλά αυτά δεν είναι ο κανόνας. Ο κανόνας είναι να τρέξεις ένα αρχικό μεγάλο σερί κι αυτό είναι ο σωστός τρόπος για να κάνεις πρωταθλητισμό: κυρίως γιατί στέλνεις ένα μήνυμα στους μικρότερους ότι όταν έρχονται στο σπίτι σου, βαθμούς δεν πρόκειται να κάνουν. Στο παρελθόν τέτοια μηνύματα έχουν σταλεί και με τη βοήθεια της διαιτησίας – όλοι τα χουν στείλει: ο εφετινός Ολυμπιακός τέτοια δυνατότητα δεν την έχει και δεν προβλέπεται και να την αποκτήσει. Οπότε ο μόνος τρόπος του είναι να σκοράρει πολύ. Αν δεν το κάνει, η σεζόν του θα ναι δύσκολη και το αν είναι στα χαρτιά πιο γεμάτος, ή πιο ποιοτικός ή πιο ακριβός από τους ανταγωνιστές του δεν έχει σημασία. Οι όποιες δικές του δυσκολίες δεν έχουν σχέση με τις δυσκολίες των αντιπάλων του: τα δικά του δύσκολα ματς θα είναι και φέτος περισσότερα.

Η γκρίνια θα υποβόσκει

Πάντοτε πίστευα πως για να διεκδικήσεις το πρωτάθλημα πρέπει να έχεις τον τρόπο σου και ότι κάθε ομάδα έχει ένα τρόπο δικό της. Πάρτε τον Παναθηναϊκό π.χ. Από τότε που τον θυμάμαι, για να κάνει πρωταθλητισμό πρέπει να έχει ένα κυνηγό με εύκολο γκολ: είτε λέγεται Σαραβάκος, είτε Βαζέχα, είτε Σισέ αυτός είναι που καθαρίζει. Αν τον έχει, ο ΠΑΟ μπορεί να κερδίσει δέκα ματς το χρόνο με 1-0 ή 2-1, εντός ή εκτός έδρας: το χει στο DNA του. Φυσικά δεν του φτάνει μόνο ένας αποτελεσματικός κυνηγός – χρειάζεται κι άλλα, αλλά αυτός είναι απολύτως απαραίτητος. Ο Ολυμπιακός έχει κι αυτός τους τρόπους του, αρκεί το μυαλό του να λειτουργεί για να τους βρει. Αν δεν έχει καθαρό μυαλό, όσο καλό κι αν είναι το ρόστερ του, η ομάδα θα βραχυκυκλώσει αργά ή γρήγορα. Όχι μόνο γιατί δεν μπορεί να περιμένει εξωαγωνιστικές βοήθειες, αλλά και γιατί είναι χορτασμένος από τίτλους και έχει και οπαδούς με μεγάλες απαιτήσεις – και δικαιολογημένα. Θέλω να πω πως αν στον Ολυμπιακό τα 1-0 γίνουν τρόπος ζωής, η γκρίνια θα υποβόσκει. Οι άλλοι τέτοια προβλήματα δεν έχουν.

Ο μπούσουλας είναι τύχη

Μου λένε συχνά ότι αυτό γεννάει πίεση: διαφωνώ. Είναι από μόνο του ένας μπούσουλας και κάθε διοίκηση που ξέρει τι θέλουν οι οπαδοί της ομάδας στα μάτια μου είναι τυχερή: κάτι που το ξέρεις μπορεί και να το καταφέρεις.

Στην περίπτωση του Ολυμπιακού όλοι ξέρουν πως πρωταθλητισμό πραγματικό (κι όχι σαν τον περσινό, που ήταν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου…) η ομάδα μπορεί να κάνει αν βρει τρόπους να σκοράρει πολύ – ειδικά στο Καραϊσκάκη: εκτός έδρας έχει μόνο μπλόκα να σπάσει και ενέδρες να αντιμετωπίσει. Δεν περιμένω να το κάνει στην αρχή της σεζόν γιατί είναι πολύ νωρίς και έχει αλλάξει ένα σωρό παίκτες – λέω, όμως, ότι αυτός πρέπει να είναι ο στόχος. Για να τον πιάσει αυτό το στόχο πρέπει γρήγορα να σταματήσει να εξαρτάται από τα κέφια του Φορτούνη και τις αντοχές του Χριστοδουλόπουλου, όπως τώρα συμβαίνει: ο σκοπός είναι να μπουν γρήγορα στην εξίσωση της επίθεσης κι άλλοι. Αν δεν μπουν, η χρονιά θα ναι για όλους δύσκολη.

Για να σκοράρει πολύ

Ο Ολυμπιακός ήταν κουρασμένος από το ματς με τη Μπέρνλι. Αλλά το ματς με τον Λεβαδειακό είναι ένα καμπανάκι συναγερμού, που χτύπησε νωρίς. Το ότι ο Ολυμπιακός, μετά τη μάχη με τη Μπέρνλι, έχει δυο σερί ματς στο Καραϊσκάκη πρέπει να αξιοποιηθεί. Χρειάζεται να μπουν γρηγορότερα στο μηχανισμό οι νεοφερμένοι, πειράματα με τον Τοροσίδη στα χαφ δεν έχουν νόημα, όποιος δεν θέλει να είναι στον Ολυμπιακό ας φύγει. Επίσης δεν είναι υποχρεωτικό να χτυπά όλα τα πέναλτι ο Φορτούνης και δεν είναι απαραίτητο εντός έδρας η ομάδα να παίζει μόνο με ένα κυνηγό. Απαραίτητο είναι ο Ολυμπικαός να παίζει για να σκοράρει πολύ. Να θυμάται ότι αυτός είναι ιστορικά ο σκοπός του: οι νίκες με γκολ με το σταγονόμετρο είναι για τους άλλους…