Το ενδιαφέρον της 11ης αγωνιστικής είχε να κάνει με το πώς οι τέσσερις Ευρωπαίοι, που συμβαίνει να είναι και οι τέσσερις πρώτοι στη βαθμολογία, θα διαχειρίζονταν την κούραση των αγώνων της Πέμπτης. Εύκολα ή δύσκολα κέρδισαν όλοι. Κανείς τους δεν έπαιξε περισσότερο από 45΄λεπτά ποδόσφαιρο της προκοπής. Αλλά η διαφορά ποιότητας όλων από τους αντιπάλους που είχαν αυτή την αγωνιστική είναι μεγάλη. Κι αυτό αντισταθμίζει την κούραση.
Ένα γκολ, τέσσερις βαθμοί
Συνεχίζοντας το rotation o IΒάν Γιοβάνοβιτς άλλαξε τον ΠΑΟ που είδαμε στο ματς με την Ρεν: νομίζω θα το έκανε έτσι κι αλλιώς γιατί δεν μπορεί να ήταν ευχαριστημένος από αυτά που είδε στη Γαλλία. Επέστρεψαν στην αρχική ενδεκάδα οι Λοντίγκιν, Κώτσιρας, Μαντσίνι, Τζούριτσιτς και Σπόραρ και μετά από καιρό ο Αϊτόρ. Απο τα ονόματα όσων ο Γιοβάνοβιτς διάλεξε καταλαβαίνεις ότι αυτό που κυρίως ήθελε ήταν ένα Παναθηναϊκό με αθλητική φρεσκάδα μεσοεπιθετικά: το πρόβλημα είναι ότι αυτό τον καιρό παίκτες όπως ο Μπερνάρ, ο Ιωαννίδης κι ο Παλάσιος μοιάζουν αναντικατάστατοι και δεν γίνεται να λείπουν και οι τρεις ταυτόχρονα σε ματς εκτός έδρας όπως αυτό με την Κηφισιά που και συντεταγμένα άμυνα μπορεί να παίξει και ξέρει να χτυπήσει στις αντεπιθέσεις. Μπλοκαρισμένος, χωρίς πολλούς χώρους για να τρέξει και με τον τερματοφύλακα της Κηφισιάς Αναγνωστόπουλο να μοιάζει κέρβερος, ο ΠΑΟ πέταξε το πρώτο ημίχρονο που έληξε ισόπαλο με την Κηφισιά να έχει την πιο μεγάλη ευκαιρία όταν ο Λοντίγκιν νίκησε τον νεαρό Πρίτσα και ο Μασούρας σημάδεψε το δοκάρι στο ριμπάουντ. Αλλά ο Γιοβάνοβιτς δεν πανικοβλήθηκε.
Νομίζω πως στο ημίχρονο έδωσε οδηγίες για καλύτερο μαρκάρισμα του Τετέι που έκανε τα πάντα για την Κηφισιά μεσοεπιθετικά και κατά τα άλλα δεν πείραξε τίποτα από την ενδεκάδα του ΠΑΟ. Ετσι ο Μαντσίνι, που ταλαιπώρησε τον νεαρό Πάρρα βρήκε στο 58’ ένα γκολ με σουτ εντός περιοχής μετά από λάθη της άμυνας των γηπεδούχων κι αυτό αρκούσε για να δώσει στον ΠΑΟ μια νίκη σε μια μέτρια βραδιά κι ένα σημαντικό πλεονέκτημα στη βαθμολογία από τους τρεις που τον κυνηγούν. Ο ΠΑΟ κράτησε την πρωτιά αλλά έκανε ένα δεύτερο ματς στο οποίο φάνηκε κομμάτι το περσινό του άγχος όταν και πάλι ήταν πρώτος με διαφορά. Θα δούμε αν φέτος μπορεί να το διαχειριστεί καλύτερα.
Επρεπε να μπει ο Φορτούνης
Ένα ημίχρονο, το δεύτερο, ήταν αρκετό και στον Ολυμπιακό στην Τρίπολη. Οι επιλογές που έκανε ο Ντιέγκο Μαρτίνεζ στη σύσταση της βασικής ενδεκάδας του Ολυμπιακού δημιούργησαν έξτρα ενδιαφέρον για το ματς που θα ήταν έτσι κι αλλιώς δύσκολο: πέρα από το ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα το παιγνιδιού είχε ενδιαφέρον να δει κανείς τι θα έκαναν ο Σκάρπα και ο Σολμπάκεν που βρέθηκαν στην αρχική ενδεκάδα, ο Μπιέλ που επέστρεψε σε αυτή καθώς και ποια θα ήταν η απόδοση του διδύμου Αλεξανδρόπουλος – Εσε και ποια η αξιοπιστία της άμυνας με τον Ντόι δίπλα στον τραυματία Ρέτσο που έπαιξε με ένεση κι έσφιξε τα δόντια. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε χωρίς τους Πορόζο, Καμαρά, Φορτούνη, Ποντένσε και ήταν απολύτως λογικό χωρίς τους τρεις τελευταίους να μην κάνει φάση στο πρώτο ημίχρονο παρά τα κέφια του Σκάρπα και την όρεξη του Ορτέγκα. Χωρίς κίνηση, χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς «τάισμα» του φορ φάσεις στην επίθεση δύσκολα γίνονται.
Στο δεύτερο το πέρασμα του Ποντένσε αρχικά (αντί του άχρωμου Σολμπάκεν) και του Φορτούνη (αντί του αόρατου Μπιέλ) άλλαξαν την εικόνα του ματς. Ο Αστέρας τρόμαξε και γύρισε πίσω για να αμυνθεί με το αγαπημένο 4-5-1 του Ράσταβατς, με τις δυο ζώνες και το συνωστισμό στον άξονα. Ο Ολυμπιακός, για την ακρίβεια ο Φορτούνης, όταν του αφήσεις τη μπάλα ξέρει τι να την κάνει: του αρχηγού του Ολυμπιακού του χρειάστηκαν πέντε λεπτά και στο 69΄ με ένα σουτ από το ύψος της περιοχής νίκησε τον Παπαδόπουλο, που αιφνιδιάστηκε από την κόντρα της μπάλας στον Γκαρσία. Στις καθυστερήσεις κι ενώ ο Αστέρας είχε ανεβεί για να πιέσει, ο Φορτούνης πήρε τη μπάλα από τον Γιόβετις που κι αυτός είχε μπει στο ματς στη θέση του ΕλΚαμπί για να κάνει το 0-2 σε άδειο τέρμα. Ο Φορτούνης είναι συγκινητικός αλλά καιρό τώρα μοιάζει κομμάτι μόνος. Οι νεοφερμένοι έχουν δυσκολίες (ο Σκάρπα παίζει σαν να δίνει εξετάσεις κι ο Σολμπάκεν σαν να μην πολυενδιαφέρεται), ο ΕλΚαμπί θέλει παίκτη κοντά του και στο 4-3-3 ζορίζεται, ο Γιόβετιτς έχει καλά αγγίγματα της μπάλας, αλλά δεν είναι φορ. Κι ο Ποντένσε είναι χρήσιμος αλλά δεν είναι εξτρέμ: παίζει με την βεβαιότητα ότι μπορεί να κάνει ζημιά στις αντίπαλες άμυνες, αλλά σπανίως πια δίνει πλάτος. Κι ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του έξι ματς εκτός έδρας και δυο στο Καραϊσκάκη χωρίς κόσμο: ένα πραγματικό Γολγοθά δηλαδή.
Σαν τον Βιερίνια κανείς
Ένα ημίχρονο, το πρώτο, αρκούσε και στον ΠΑΟΚ, που ναι μεν έκανε μια ακόμα ανατροπή για να κερδίσει τον Παναιτωλικό, πλην όμως έπαιξε με την φωτιά κι όχι μόνο γιατί βρέθηκε πίσω στο σκορ στο 20’ από ένα γκολ του Τορεχόν. Στο γκολ αυτό ο ΠΑΟΚ απάντησε γρήγορα με τον Σαμάτα στο 26΄ που σκόραρε με τακουνάκι και πέτυχε κι ένα δεύτερο γκολ που ακυρώθηκε ως οφσάιντ πριν ο Ζίφκοβιτς με σέντρα σουτ στο 36΄εκμεταλλευτεί μια λάθος εκτίμηση της πορείας της μπάλας από τον Καπίνο και κάνει το 2-1. Το μπλέξιμο του ΠΑΟΚ θα μπορούσε να προκύψει γιατί άφησε στα αποδυτήρια τον καλό εαυτό του και κανείς δεν κατάλαβε τι ήθελε να κάνει στο δεύτερο ημίχρονο. Ο ΠΑΟΚ έκανε μεγάλη κατοχή μπάλας (κάποια στιγμή πάνω από το 70%) και καμία σοβαρή τελική προσπάθεια. Αν κράτησε το 2-1 είναι γιατί ο Παναιτωλικός έχει πιθανότατα την χειρότερη επίθεση στο πρωτάθλημα: παρά τις αλλαγές του Πετράκη και με τον ΠΑΟΚ μόνο να αμύνεται ο Παναιτωλικός σε ένα γεμάτο τέταρτο επιθετικών πρωτοβουλιών δεν έκανε παρά δυο σουτ από μακριά. Ο Ρασβάν Λουτσέσκου χάρηκε από την δεύτερη στη σειρά καλή εμφάνιση του Σαμάτα κι ο κόσμος αποθέωσε τον Βιερίνια που μπαίνοντας στο γήπεδο ξεπέρασε σε συμμετοχές τον Νέτο Γκουερίνο κι έγινε ο ξένος που έχει παίξει πιο πολλές φορές με τη φανέλα του ΠΑΟΚ εξασφαλίζοντας δικαιότατα μια θέση στην ιστορία του συλλόγου. Σπουδαίος ο Γκουρίνο και πολλοί οι καλοί ξένοι παίκτες που έπαιξαν κατά καιρούς στον ΠΑΟΚ. Σαν τον Βιερίνια όμως κανείς.
Κάτι από περσινή ΑΕΚ
Πιο άνετα από όλους τους μεγάλους κέρδισε η ΑΕΚ. Ο Ματίας Αλμέιδα πριν το ματς με τη Λαμία νομίζω πως ήθελε να δει αντίδραση (μετά την ισοπαλία με την Κηφισιά και την ήττα από την Μαρσέιγ) και φυσικά αποτελεσματικότητα. Όλα ήρθαν απλά κι εύκολα για ένα απλό λόγο: γιατί απέναντι στη Λαμία ξαναείδαμε μια ΑΕΚ που μεσοεπιθετικά έμοιαζε με την περσινή. Μετά από καιρό πίσω από τον Λιβάι Γκαρσία βρέθηκε ο Αραούχο και αριστερά ο Γκατσίνοβιτς,: τρεις που επέστρεψαν. Συμπλήρωσε την επιθετική τριάδα ο φορμαρισμένος Ελίασον και στα νότα όλων βρέθηκε ο Πινέδα που παίζει παντού. Η ΑΕΚ για πρώτη φορά φέτος πέτυχε γκολ στα πρώτα 15 λεπτά: το έκανε ο Λιβάι Γκαρσία στο 11΄. Πριν βγει το ημίχρονο, στο 36΄, ο καλύτερος του γηπέδου Αραούχο πέτυχε το πρώτο του γκολ στο πρωτάθλημα μετά από μια διείσδυση στην περιοχή. Η Λαμία έδειξε να μην έχει καμία πιθανότητα να διεκδικήσει το παραμικρό ακόμα κι όταν με την έξοδο του Γκαρσία και του Αραούχου η ΑΕΚ κατέβασε ταχύτητα.
Ενας από τους λίγους που είχαν όρεξη, ο Πέτρος Μάνταλος, κέρδισε κι εκτέλεσε ο ίδιος το γκολ του τελικού 3-0 στις καθυστερήσεις: και το δικό του γκολ ήταν το πρώτο στο πρωτάθλημα. Ο Αλμέιδα μετά από καιρό ήταν ευχαριστημένος: ξαναείδε την ΑΕΚ με τους επιθετικούς μηχανισμούς της και την παραγωγικότητα που της έδωσε πέρσι το πρωτάθλημα. Κι όπως είπε και πέρυσι η ομάδα του τέτοιο καιρό ήταν στην ίδια θέση κι είχε την ίδια απόσταση από την κορυφή.
Ο Αρης πέρασε πέμπτος
Το Σάββατο είχαμε τρία ματς στα οποία πάλι κανείς γηπεδούχος δεν κέρδισε. Θυμίζω ότι την προηγούμενη αγωνιστική νίκη γηπεδούχου υπήρξε μόνο μια: αυτή του Πανσερραϊκού επί του ΟΦΗ. Στα ματς των ομάδων που βρίσκονται από την πέμπτη θέση και κάτω οι έδρες έχουν πάψει να μετράνε. Το Σάββατο ο ΟΦΗ έμεινε στην ισοπαλία με τον ΠΑΣ (1-1), ο Ατρόμητος στο Περιστέρι δεν έχασε από τον Πανσερραϊκό χάρη σε ένα γκολ στις καθυστερήσεις. Στο Ηράκλειο είχε μετά από χρόνια λαϊκά δικαστήρια: ο Νταμπράουσκας και οι παίκτες του χρειάστηκε να δώσουν εξηγήσεις στον κόσμο. Στο Περιστέρι υπήρχε μάλλον ανακούφιση: ο Ατρόμητος πήρε ένα πόντο όταν έμοιαζε να μην υπάρχει πια χρόνος γιατί το πίστευε – κάπως έτσι πήρε και την νίκη με τον Παναιτωλικό. Νίκη και μεγάλη πήρε κι ο Αρης από το Βόλο κι ανέβηκε πέμπτος. Η νίκη του ήρθε χάρη σε ένα πέναλτι που κέρδισε κι εκτέλεσε ο Μορόν – το δεύτερο γκολ το βρήκε ο Νταριντα. Αν αυτοί οι δυο είναι καλά και η άμυνα του Αρη σοβαρή, ο Αρης μπορεί να είναι ανταγωνιστικός αν όχι με όλους, αλλά τουλάχιστον με μπερδεμένες ομάδας όπως ο Βόλος που δεν μπορεί με τίποτα να κρατήσει το μηδέν. Η ανακοίνωση οργής για την διαιτησία έχει βάση αλλά το ματς δεν κρίθηκε από τους διαιτητές που λάθη έκαναν πολλά. Υπάρχει πρόβλημα στο Βόλο: οι παίκτες που ήρθαν είναι χειρότεροι από αυτούς που έφυγαν. Θα φτάσει στη σωτηρία, αλλά με περιπέτειες…
