Στο τέλος του ντέρμπι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός, που ο Παναθηναϊκός κέρδισε καλά καλά χωρίς ούτε ο ίδιος να καταλάβει πως, πετυχαίνοντας όλους κι όλους 68 πόντους, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος τα είχε με την διαιτησία. Ενδεχομένως να είχε και τα δίκια του, αλλά είναι μεγάλο παιδί και πρέπει να καταλάβει ότι αυτή η στάνη αυτό το γάλα βγάζει και τίποτα δεν αλλάζει στην Ελλάδα από μόνο του. Πλην όμως οι διαιτητές ήταν ίδιοι και πέρυσι και πρόπερσι κι ο Ολυμπιακός ούτε είχε τέσσερις ήττες στο πρωτάθλημα, ούτε πέντε ήττες στη σειρά από τον μοναδικό στην Ελλάδα αντίπαλό του. Οι διαιτητές στην Ελλάδα πάντα του δίνουν την χαριστική βολή όταν τους το επιτρέπει, αλλά δεν υπήρχαν Ελληνες διαιτητές στα ματς με την Χίμκι, την Βασκόνια, την Εφές, τον Αστέρα, την Μπάμπεργκ. Σε όλα αυτά τα ματς υπήρχε κάτι κοινό με χθες: ένα επιθετικό πρόβλημα.

Το τελευταίο τρίλεπτο

Ξαναδείτε το πρώτο και το τελευταίο δεκάλεπτο του ματς: θα νομίζετε ότι ο Ολυμπιακός είναι δυο διαφορετικές ομάδες, μολονότι στο παρκέ υπάρχουν οι ίδιοι σχεδόν παίκτες. Υπάρχει ένα διάστημα στο χθεσινό παιγνίδι που είναι ενδεικτικό της κρίσης που ο Ολυμπιακός περνάει. Το σκορ είναι 65-58 και μένουν 2 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα: χρόνος αρκετός. Ο Πρίντεζης πετυχαίνει ένα καλάθι αληθινό μυθιστόρημα (ένας Θεός ξέρει πως η μπάλα μπήκε, μετά από ένα επιθετικό ριμπάουντ) και μειώνει σε 65-60 – αν βάλει και τη βολή διαφορά πάει στο – 4. Τη χάνει. Ο Σφαιρόπουλος παίρνει τάιμ άουτ και λέει ότι στο χρόνο που απομένει ο Ολυμπιακός πρέπει να παίξει άμυνα στα όρια του φάουλ: το κάνει υποδειγματικά και για δυομισι λεπτά δέχεται ένα καλάθι κι ένα πόντο από βολές. Όμως στην επίθεση δεν βρίσκει, όχι καλάθι, αλλά ένα έστω σουτ που να προκύπτει μετά από κάτι οργανωμένο. Μια φορά η μπάλα του μένει στα χέρια και σουτάρει νομίζω ο Γουίλτζερ από εννιά μέτρα, άλλες δυο - τρεις φορές γίνονται οι συνηθισμένοι ηρωϊσμοί. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι οι τρεις τελευταίοι πόντου του ΠΑΟ προέρχονται από λάθη διαιτητών, παραμένει το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός για δυόμισι λεπτά – τα κρισιμότερα του αγώνα – δεν βρίσκει ένα σουτ της προκοπής. Αλλά έχει παίξει σωστή άμυνα στα όρια του φάουλ. Εχει κάνει δηλαδή αυτό που του χει μάθει ο προπονητής του. Κι αυτό που ζήτησε.

Είναι λάθος η στιγμή

Υπάρχει ένα ζήτημα Σφαιρόπουλου και ο κόσμος το συζητάει καιρό τώρα: κατά τη γνώμη μου είναι μια σωστή συζήτηση που γίνεται σε μια λάθος στιγμή. Υπάρχουν πάρα πολλά που δείχνουν ότι ο κύκλος του συγκεκριμένου προπονητή στον Ολυμπιακό σιγά σιγά ολοκληρώνεται: το πρώτο και βασικότερο η στασιμότητα της ομάδας, αλλά και το γεγονός ότι έμεινε πίσω από τον Παναθηναϊκό – τον μοναδικό στην Ελλάδα αντίπαλό του. Πρόβλημα για τον Σφαιρόπουλο είναι και το γεγονός ότι έχει γίνει κατανοητό ότι ο Παναθηναϊκός προσπέρασε τον Ολυμπιακό, όταν άλλαξε προπονητή.

Θυμηθείτε λίγο την ιστορία των δυο ομάδων. Πέρυσι (όχι πριν από πέντε χρόνια…) ο Ολυμπιακός είχε παίξει με τον ΠΑΟ στο ΣΕΦ για το πρωτάθλημα και τον διέλυσε κερδίζοντας με 88-63. Μόνο που στον πάγκο του Παναθηναϊκού προπονητής ήταν ο Πεδουλάκης κι όχι ο Πακουάλ. Του Καταλανού του πήρε λιγάκι να καταλάβει τον ΠΑΟ και κυρίως τον Ολυμπιακό. Ένα χρόνο αργότερο μετρά πέντε συνεχόμενες νίκες επί του Ολυμπιακού, ρεκόρ που αμφιβάλω αν είχε χτίσει ακόμα κι ο Ομπράντοβιτς. Χθες κέρδισε τον Ολυμπιακό με άσσο από το μανίκι τον Μήτογλου – ποιος θα το λεγε! Όλα αυτά έχουν συμβεί μετά από ένα καλοκαίρι που η ενίσχυση του ΠΑΟ μόνο θεαματική δεν είναι – εκτός αν κάποιος νομίζει ότι ο Ντένμον, ο Βουγιούκας, ο Θανάσης Αντεντοκούνμπο, ο Μήτογλου και ο Ογκαστ έγειραν την πλάστιγγα. Μέσα σε ένα χρόνο ο ΠΑΟ έκανε βήματα μπροστά χάρη στον προπονητή του και μόνο, κι αυτό είναι πρόβλημα μεγάλο για τον Σφαιρόπουλο, που στον Ολυμπιακό είναι τέσσερα χρόνια κι όχι τέσσερις μήνες, ώστε οι συνεχόμενες ήττες του να δικαιολογούνται. Μόνο που είναι ένα πρόβλημα με το οποίο ο Ολυμπιακός πρέπει να μάθει να ζει. Διότι ούτε νόημα έχει η συζήτηση του, ούτε η αντικατάστασή του. Στο μπάσκετ μια ομάδα, αν αλλάξει προπονητή τον Φεβρουάριο, είναι πιθανότερο να γίνει χειρότερη: αν είμασταν στον Οκτώβρη, ίσως το πράγμα να ήταν αλλιώς – κι ο Σφαιρόπουλος άλλωστε ένα Οκτώβρη ήρθε, βρήκε μια ομάδα σχηματισμένη κι έτοιμη από τον Μπαρτζώκα κι έκανε τότε την καλύτερη χρονιά του.

Μόνο αυτός μπορεί να τα ξεμπερδέψει

Θα το πω απλά μπας και γίνω κατανοητός: τα έχει μπερδέψει όλα φέτος τόσο πολύ ο Σφαιρόπουλος, που αυτός και μόνο μπορεί να τα ξεμπερδέψει. Οσο η χρονιά προχωράει φαίνεται ότι το μεγαλύτερο λάθος του ήταν οι επιλογές των ξένων – το πράγμα φαινόταν από την πρώτη στιγμή. Ο Ρόμπερτς, τρίτο πλέι μέικερ στην Μπάμπεργκ προ τριετίας, ήταν κουτό να περιμένεις ότι θα γίνει σταρ στον Ολυμπιακό. Ο Στρέλνιεκς είναι ένας καλός βοηθητικός παίκτης. Ο μαχητής Μακ Λιν δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Χάινς, τον Ντάνστον, τον Χάντερ – καλά καλά δεν ξέρει να παίζει άμυνα. Ο Τόμπσον δεν έχει τίποτα, που να θυμίζει τον καλό Λοτζέσκι. Ο Μιλουντίνοφ δεν μπορεί να περιμένεις ότι θα βγάζει 30 λεπτά σε υψηλή ένταση, ώστε να έχει αναπληρωματικό τον Μπόγρη. Κανείς δεν έχει την ψυχή έστω του Χάκετ, που είναι ο μόνος αληθινός ξένος παίκτης που ήρθε στον Ολυμπιακό τα χρόνια του Σφαιρόπουλου, όπου κατά τα άλλα είδαμε τον Στρόμπερι, τον Οντομ, τον Γουότερς, τον Γουόρικ και άλλες μετριότητες. Αλλά επειδή δεν γίνεται μια ομάδα να αλλάξει τον Φεβρουάριο τα πάντα, η μόνη λύση στο θέμα του Σφαιρόπουλου, είναι ο ίδιος ο Σφαιρόπουλος. Ισως αν νοιώσει λιγότερη πίεση, να καταφέρει να πάρει κάτι από όλους αυτούς που έφερε ελαφρά τη καρδία το καλοκαίρι, όταν και κατόρθωσε με πέντε προσθήκες να μην βελτιώσει μια ομάδα που «φώναζε» για τις ανάγκες που είχε.

Τίποτα δεν τελείωσε

Τον τελευταίο καιρό ο προπονητής είναι στρεσαρισμένος: το καταλαβαίνεις στις απαντήσεις του και στις αντιδράσεις του. Ας βρουν ένα τρόπο να ηρεμήσει. Η σεζόν δεν τελείωσε για να αρχίσουν οι απολογισμοί, οι κατάρες και τα ανάθεμα – ωστόσο δεν χρειάζεται και κρυφτούλι από την πραγματικότητα. Ο Ολυμπιακός είναι σε κακό φεγγάρι και γιατί κάτι έκανε λάθος ο προπονητής του στο σχεδιασμό: το μόνο παρήγορο για αυτόν στη χθεσινή του ήττα είναι ότι φάνηκε πως είναι μεν πίσω από τον ΠΑΟ, πλην όμως είναι κοντά του – το πρωτάθλημα θα κριθεί πάλι σε λεπτομέρειες καθώς καμία από τις δυο ομάδες δεν είναι γεμάτη λύσεις. Ο Σφαιρόπουλος έχει το δικαίωμα να σηκώσει το σταυρό του μαρτυρίου μέχρι το τέλος. Αν γυρίσει το πράγμα, εδώ είμαστε να του πούμε όλοι μπράβο. Και νομίζω και αντίο. Αλλά όχι τώρα. Το ερχόμενο καλοκαίρι.