Στο Γαλλία – Ιρλανδία καταγράφεται η πρώτη σημαντική παρέμβαση προπονητή σε ματς του Euro, την κάνει ο Ντιντιέ Ντεσαν, που στο β ημίχρονο αλλάζει την ομάδα του και τη βγάζει από το αδιέξοδο.

Εχει ένα πρόβλημα από την αρχή του τουρνουά ο Ντεσάν: έχει στήσει την ομάδα του εδώ και μια διετία πάνω σε ένα φορ που λείπει και λέγεται Μπενζεμά. Η χρησιμότητα του Μπενζεμά είναι τεράστια, γιατί ο τύπος σκοράρει, παίζει για τους μέσους και είναι και καλός πασέρ – κανείς από τους αντικαταστάτες του δεν έχει όλο το πακέτο. Επιπλέον ο Ντεσάν έχει κι ένα μπελά παραπάνω: ο καλύτερος από τους κυνηγούς του, ο Αντουάν Γριεζμάν, είναι χρήσιμος για αντεπιθέσεις, είναι εξαιρετικός στην περιοχή, αλλά δεν έχει σωματοδομή κυνηγού που θα κάνει μια κλειστή άμυνα να υποφέρει.

Να τους τρέξουν

Εχοντας στα χέρια του μια ομάδα πιο φρέσκια, καθώς έχει τρεις μέρες παραπάνω ξεκούραση από τους Ιρλανδούς, ο Ντεσάν ποντάρει στα χαφ του και ξεκινά με Καντέ, Παγιέτ, Μαντουιντί, Πογκμπά πίσω από τους Ζιρού – Γκριεζμάν. Ποντάρει ότι όλοι αυτοί μπορεί να «τρέξουν» τους Ιρλανδούς κάνοντας κατοχή μπάλας, όμως οι Ιρλανδοί κάνουν το 0-1 στο 2΄ και το ματς γίνεται δύσκολο: όλοι οι μέσοι του Ντεσάν κουβαλάνε τη μπάλα πολύ, οι συνεργασίες λείπουν, οι Ιρλανδοί κλείνονται και εκμεταλλεύονται και το γαλλικό τακτικό χάος.

Τι παίζουν οι Γάλλοι; Ένα 4-3-3 χωρίς ακραίους ή ένα «κάτι σαν» 4-1-4-1, όπου οι 4 πίσω από το Ζερού δεν ξέρουν τι να κάνουν; Αυτό το πρόβλημα λύνει εντυπωσιακά ο Γάλλος προπονητής στο ημίχρονο - κυρίως εξηγώντας στους παίκτες του τι το ματς απαιτεί από αυτούς. Η τακτική πρώτα από όλα στηρίζεται στη δυνατότητα του προπονητή να εξηγεί στους παίκτες τι θέλει – μην το ξεχνάμε.

Όλα άλλαξαν στο ημίχρονο

Στο ημίχρονο βγαίνει ο Καντέ και μπαίνει ο Κομάν – κίνηση προβλέψιμη, αφού ο κόουτς πρέπει να ρισκάρει κάτι. Πολύ πιο καθοριστική είναι, όμως, η νέα τακτοποίηση της ομάδας. Τη δουλειά του Καντέ μοιράζονται ο Πογκμπά, ο Ματουιντί κι ο στόπερ που περισσεύει γιατί δεν έχει αντίπαλο (οι Ιρλανδοί παίζουν με ένα φουσταριστό) δηλαδή ο Κονσενλί. Όταν αυτός ανεβαίνει (ειδικά τις στιγμές που η Γαλλία είναι πολύ ψηλά γιατί έχει τη μπάλα και ψάχνει πως θ ανοίξει την αντίπαλη άμυνα) έρχεται να γίνει κεντρικός αμυντικός ο Εβρά, που στο β ημίχρονο δεν κατεβαίνει σχεδόν ποτέ. Όταν ο Κονσενλί γυρίζει στην άμυνα, εναλλάξ επιστρέφουν για να παίξουν μπροστά από αυτή ο Ματουιντί ή ο Πογκμπά, που καλύπτουν την έλλειψη καθαρού κόφτη, χωρίς να παραιτούνται από τα επιθετικά τους καθήκοντα. Την ίδια στιγμή ο Κομάν παίζει σε ένα ελεύθερο ρόλο πίσω από τους κυνηγούς και στο ίδιο ύψος με τους Παγέτ και Σανιέ που κατοικοεδρεύει κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Όμως η πιο μεγάλη διαφορά είναι η ελευθερία του Γκριεζμάν, που παίζει πια σαν φορ πίσω από το φορ – πράγμα που το 4-3-3 του πρώτου ημιχρόνου δεν του επέτρεπε. Οι Γάλλοι παίζουν ένα παράξενο 3-2-3-2 (η 4-1-3-2), αλλά το βασικό δεν είναι η διάταξη – είναι ότι ξέρουν τους ρόλους τους. Οι τρεις μπακ γίνονται τέσσερις, όταν επιστρέφει ο πολύ επιθετικός Σανιά. Στη μεσαία γραμμή η Γαλλία παίζοντας χωρίς καθαρό κόφτη κερδίζει ένα παίκτη. Στην επίθεση ο Γκριεζμάν, σταματώντας να δίνει πλάτος, (το κάνει πια ο Κομάν όταν η περίσταση το απαιτεί), παίζει στην περιοχή όπως του αρέσει: οι Γάλλοι μοιάζουν να παίζουν με παίκτη παραπάνω πολύ πριν οι Ιρλανδοί μείνουν με παίκτη λιγότερο και το ματς τελειώσει πριν την ώρα του. Ο Γκριεζμάν βάζει δυο γκολ, ο Πογκμπά και ο Ματουιντί στραγγαλίζουν τους Ιρλανδούς στη μέση, ο Παγιέτ κι ο Κομάν έρχονται από τα μετόπισθεν πάντα επικίνδυνα με τη μπάλα στα πόδια: το πιο σπουδαίο είναι ότι απέναντι σε μια κλειστή και ψυχωμένη άμυνα υπάρχουν επιλογές – ό,τι στο πρώτο ημίχρονο έλειπε.

Αν είχαν τον Μπενζεμά

Αν οι Γάλλοι είχαν τον Μπενζεμά θα κέρδιζαν το τρόπαιο: καμία από τις ομάδες που είδα ως τώρα δεν μπορούν να παίξουν το ποδόσφαιρο που κόντρα σε μια κλειστή άμυνα αυτοί έπαιξαν στο β ημίχρονο. Δεν τον έχουν όμως και θα είναι πρωταγωνιστές και σε άλλο θρίλερ. Κι επειδή όλοι θα τους περιμένουν, μια που είναι γηπεδούχοι, ελπίζω ο Ντεσάν να έχει κάμποσες εμπνεύσεις ακόμα γιατί αυτός δύσκολα θα γίνει κλέφτης. Ολοι οι άλλοι πάνε για το μεγάλο ριφιφί…