Ο Μπεσνίκ Χάσι αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι αντιμετωπίζει το αποψινό ματς του Ολυμπιακού με την Σπόρτινγκ Λισσαβόνας ως ένα είδος τελικού. «Είναι απλώς το πρώτο στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς λιγκ» επέμενε. Νομίζω ότι ο προπονητής προσπάθησε με αυτό τον τρόπο να διώξει το όποιο άγχος των παικτών του, αλλά και το δικό του. Η περσινή εμπειρία του Χάσι με τη Λέγκια στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ ήταν εφιαλτική και του στοίχισε ουσιαστικά τη θέση, σε συνδυασμό με το μέτριο ξεκίνημα της ομάδας στο πολωνικό πρωτάθλημα. Δεν υπάρχει προπονητής που να μην έχει στο μυαλό του μια τόσο πρόσφατη εμπειρία.
Μέτριοι βαθμοί
Όπως και πριν τα ματς με την Παρτιζάν ο Ολυμπιακός είναι ένα μυστήριο. Αυτή τη φορά, όχι τόσο σε ό,τι έχει να κάνει με την ενδεκάδα, αλλά κυρίως σε ό,τι αφορά την λειτουργία του, την ανθεκτικότητα του και την παραγωγικότητά του. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η ισοπαλία στην Ξάνθη ήταν ένα ακόμα αποτέλεσμα μιας μέτριας συνολικά εμφάνισης. Η απόδοση του Ολυμπιακού στο ξεκίνημα της σεζόν θυμίζει τραμπάλα: διαστήματα καλού ποδοσφαίρου, όπως ήταν το ξεκίνημα του ματς με τους Ακρίτες, τα διαδέχονται δεκάλεπτα απερίγραπτης χαλαρότητας – συνέβη και στη Ριέκα, αλλά και με την Λαμία: τα ματς αυτά είναι όμοια, απλά διαφέρει ο αντίπαλος και το αποτέλεσμα. Οι εξηγήσεις που δίνονται, πάντα εκ των υστέρων, αφορούν λάθη ποδοσφαιριστών συνήθως και για αυτό είναι εξηγήσεις επιφανειακές, που μάλλον κάνουν κακό. Δεν υπάρχει κανένα ματς χωρίς λάθη και δεν υπάρχει καμία ομάδα στον κόσμο που να έχει έντεκα ποδοσφαιριστές ίδιου επιπέδου: κάποιοι είναι λίγο καλύτεροι και κάποιοι λίγο χειρότεροι, κάποιοι λίγο πιο γρήγοροι και κάποιοι λίγο πιο αργοί, κάποιοι είναι νέοι και κάποιοι περισσότερο έμπειροι. Μετράνε πιο πολύ άλλα πράγματα: η σύσταση της ενδεκάδας, η προσέγγιση του ματς, η νοοτροπία – σε όλα αυτά ο Ολυμπιακός παίρνει για την ώρα μέτριους βαθμούς.
Εκαναν μόνο κακό
Με τη Λαμία έμοιαζε ομάδα που δίνει ματς τέλους σεζόν, έχοντας, μάλιστα, κερδίσει τα πάντα: τα μπράβο για την πρόκριση στους ομίλους έκαναν μόνο κακό. Με την Ξάνθη έμοιαζε με ομάδα που δίνει ματς προετοιμασίας: οι νεοφερμένοι αντιμετωπίστηκαν με συμπάθεια, παρόλο που ειδικά οι φορ είναι υπεύθυνοι για την γκέλα. Οι δηλώσεις όλων είχαν να κάνουν με το καλό διάστημα απόδοσης που «πρέπει να μεγαλώσει» – κανείς δεν εξήγησε γιατί αυτό το διάστημα είναι ακόμα χρονικό μικρό. Ο Ολυμπιακός στην Ξάνθη έμοιαζε να βρίσκεται ακόμα στον Αύγουστο. Επαιξε με παίκτες που μόλις ήρθαν, έκανε πειραματισμούς σε άμυνα και επίθεση, ουδείς έμοιαζε να καταλαβαίνει πως αρκούσε η παρουσία του Καλογερόπουλου για να προκύψει το μπλόκο. Δεν είναι παράξενο ότι δεν κέρδισε.
Τρία προβλήματα αναζητούν λύση
Ο Χάσι έχει τρία τακτικά προβλήματα απόψε. Το πρώτο είναι η άμυνα που από την αρχή της σεζόν συνεχώς αλλάζει – έχει το άλλοθι των τραυματισμών, αλλά το πρόβλημα παραμένει και να δούμε πως θα το λύσει. Το δεύτερο είναι η συνύπαρξη πολλών παικτών που θέλουν τη μπάλα στα πόδια και μόνο: το να ξεκινήσει ο Καρσελά αντί του Μάριν ή του Φορτούνη π.χ δεν νομίζω πως θα κάνει τη μεσαία γραμμή σκληρότερη – αν όπως στην Ξάνθη υπάρχει ανασταλτικά μόνο ο Ζιλέ, η Σπόρτινγκ, που ξέρει να βγαίνει στις αντεπιθέσεις και να γυρίζει τη μπάλα, θα κάνει πάρτι. Το τρίτο και κατά τη γνώμη μου μεγαλύτερο πρόβλημα, αφορά την γενικότερη λογική της ομάδας: ακόμα δεν έχω καταλάβει τι ομάδα θέλει να φτιάξει ο Χάσι. Αν ο σκοπός του είναι ο Ολυμπιακός να μην δέχεται πίεση και να μην αφήνει στον αντίπαλο πολλές δυνατότητες επίθεσης, φανερά δεν το έχει καταφέρει: ευκαιρίες δεν έκαναν μόνο η Παρτιζάν, η Ριέκα, η Λαμία και η Ξάνθη, αλλά ακόμα και η ΑΕΛ! Αν από την άλλη ο σκοπός είναι να προκύψει μια επιθετική ομάδα ικανή να καθαρίζει τα ματς με την επίθεσή της, ακόμα κάτι τέτοιο δεν φαίνεται: με την Λαμία και την Ξάνθη ο Ολυμπιακός σκόραρε από στημένες φάσεις. Εχασε ευκαιρίες, είχε, ειδικά στην Ξάνθη στην αρχή, πολλά ξεδιπλώματα, τάισε καλά το φορ του στο ξεκίνημα, αλλά όταν η Ξάνθη κλείστηκε η πίεση που άσκησε δεν ήταν η πρέπουσα. Ισως γιατί η προσέγγιση δεν ήταν η καλύτερη: αν π.χ θες να παίξεις επιθετικά, δεν χρειάζεται να βάλεις τον Σεμπά για να καλύπτει τον Κούτρη. Βάζεις τον Μπεν ή τον Καρσελά και ζητάς από την ομάδα να πιέζει ψηλά ακόμα κι αν προηγείται, αφού ένα γκολ μπορεί και να το δεχτεί. Με άλλα λόγια ανοίγεις το παιγνίδι, χωρίς να φοβάσαι.
Κόντρα στο ρεύμα
Η Σπόρτινγκ είναι μια εξαιρετική επιθετική ομάδα: τον προπονητή της, τον Ζορζ Χεσούς, τον εκτιμώ γιατί πάει κόντρα στο ρεύμα. Όπως έγραφα και στη SportDay Σε μια χώρα που βγάζει μετρ της τακτικής (όπου μετρ της τακτικής στην Πορτογαλία όπως και στην Ελλάδα αποκαλείται ο καθένας που μπορεί να προκαλέσει στον κόσμο βαθιά χασμουρητά), ο Χεσούς είναι η απόλυτη εξαίρεση: οι ομάδες του παίζουν τόσο πολύ ποδόσφαιρο, που φτάνουν στο τέλος της χρονιάς άδειες από ενέργεια, μετά το εξαντλητικό, ολόκληρη τη σεζόν, τρέξιμο. Αυτός είναι ο λόγος που στον καιρό της παρουσίας του στην Μπενφίκα έχασε τον Μάιο τελικούς και τίτλους δικούς του – δεν υπάρχουν κατάρες. Η Σπόρτινγκ ούτε και πέρυσι άντεξε να πάρει το πρωτάθλημα και ούτε κι εφέτος θα αντέξει, γιατί οι επιλογές του προπονητή είναι μετρημένες. Ομως στην αρχή της χρονιάς παίζει μια χαρά ποδόσφαιρο: ίσως κομμάτι ανέμελο, αλλά αληθινά επιθετικό - ένα ποδόσφαιρο που σπανίως παίζουν οι πορτογαλικές ομάδες. Μια γεύση αυτού του τύπου του ποδοσφαίρου είχε πάρει ο Ολυμπιακός, όταν κάποτε αντιμετώπισε την Μπενφίκα του Χεσούς επί Μίτσελ. Για να την κερδίσει στο Καραϊσκάκη χρειάστηκε εκείνο το βράδυ ο Ρομπέρτο να κάνει οκτώ επεμβάσεις για να κρατήσει το μηδέν. Κέρδισε αντέχοντας μια τρομερή πολιορκία.
Δεν έγινε και κάτι
Η Σπόρτινγκ, που απόψε ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει, είναι εξίσου παραγωγική ομάδα με εκείνη την Μπενφίκα. Εχει δυο σπουδαίους επιθετικούς, τον Ντουμπιά και τον πανύψηλο Ολλανδό Μπας Ντόστ που στα προκριματικά σακάτεψαν την Στεάουα βάζοντας της πέντε γκολ στο Βουκουρέστι. Εχει και αμυντικές αδυναμίες: η δεξιά της πλευρά π.χ δεν είναι αξιόπιστη. Όμως τον Χεσούς όλα αυτά δεν τον απασχολούν: το πολύ πολύ, λέει, η ομάδα να δεχτεί κάποιο γκολ. Δεν έγινε και κάτι.
Η ερώτηση είναι τι θα κάνει ο Ολυμπιακός – κυρίως, αν θα έχει απόψε ένα σαφές σχέδιο. Δεν με φοβίζει η Σπόρτινγκ, με φοβίζει ένας παράξενος εφησυχασμός: όλοι μοιάζουν ευχαριστημένοι, γιατί η ομάδα πέρασε τα καταραμένα προκριματικά και έκανε καλές μεταγραφές. Ολοι νομίζουν ότι είμαστε ακόμα στον Αύγουστο και μιλάνε για παίκτες που πρέπει να προσαρμοστούν και για μια ομάδα που πρέπει να λυθεί – πολλοί δηλώνουν ότι στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός δεν έχει αντίπαλο, ενώ έχει τουλάχιστον τέσσερις, την Κυβέρνηση, την ΕΠΟ, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Ισως φταίει ότι κάνει ακόμα ζέστη, αλλά δεν είμαστε στον Αύγουστο. Είναι Σεπτέμβρης, ξεκινά το Τσάμπιονς λιγκ και αλίμονο σε όποιον αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του χωρίς μυαλό, τρεξίματα και συγκέντρωση. Ασε που ο Κασάι μπορεί να είναι απόψε χειρότερος και από τον Καλογερόπουλο, που τουλάχιστον όλοι ξέρανε τι θα έκανε…
