Η Ισπανία έκανε περίπατο στα προκριματικά του μουντιάλ, προκαλώντας, εν μέρει, και τον αποκλεισμό των Ιταλών, που είχαν την ατυχία να βρεθούν στον ίδιο όμιλο μαζί της. Μετά από δυο συνεχόμενες αποτυχίες, μια στο μουντιάλ της Βραζιλίας και μια στο Euro της Γαλλίας, οι Ισπανοί προσπάθησαν πολύ να γυρίσουν σελίδα. Για να το καταφέρουν εμπιστεύθηκαν την ομάδα στον κ. Ζουλέν Λοπετέγκι, ένα Βάσκο προπονητή που στα 51 του χρόνια είχε κάνει πολλά. Τον διάλεξαν, έπειτα, μάλιστα από μια αποτυχημένη σεζόν στην Πόρτο, για δυο λόγους: ο πρώτος γιατί είχε δουλέψει στις ομάδες Νέων και Ελπίδων της Εθνικής Ισπανίας κι επομένως γνώριζε καλά τους μικρούς πάνω στους οποίους θα πρεπε να στηρίξει την πολυπόθητη ανανέωση, κι ο δεύτερος γιατί, ως τερματοφύλακας, είχε περάσει και από τη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά και από την Μπαρτσελόνα – πράγμα σημαντικό για τα δύσκολα αποδυτήρια των Φούριας Ρόχας.
Εξι στην Αργεντινή
Η ομάδα στα χέρια του Βάσκου προόδευσε τόσο πολύ, ώστε τον περασμένο Μάρτιο έβαλε έξι γκολ στην Αργεντινή σε ένα φιλικό, αναγκάζοντας μάλιστα τον Λίο Μέσι που παρακολουθούσε το ματς από τις εξέδρες να φύγει από το γήπεδο. Ολοι περίμεναν ότι η Ισπανία του Λοπετέγκι θα κάνει ένα σπουδαίο παγκόσμιο κύπελλο, η ομοσπονδία του ανανέωσε το συμβόλαιο μέχρι το 2020, αλλά κανείς δεν υπολόγιζε μια ομάδα που για να κάνει το δικό της δεν νοιάζεται για τίποτα, δηλαδή τη Ρεάλ Μαδρίτης. Η ιστορία είναι γνωστή: η «Βασίλισσα» του έκανε πρόταση, αυτός είπε «ναι», διότι στη Ρεάλ δεν λες «όχι» και η ομοσπονδία τον έδιωξε. Και οι Ισπανοί, αντί να ξεκινήσουν το μουντιάλ κάνοντας περίπατο, το ξεκίνησαν στην ανηφόρα, αφού η Πορτογαλία του Ρονάλντο τους απείλησε με ήττα και τους πήρε τελικά μια ισοπαλία, χάρη σε τρία γκολ του Κριστιάνο που θα πρέπει να ευχαριστήσει τη διοίκηση της Ρεάλ για την νευρικότητα που προκάλεσε σε μια ομάδα, που έμοιαζε μια καλοκουρδισμένη μηχανή και χθες εμφανίστηκε με παίκτες που προσπαθούσαν να πάρουν το ματς μόνοι τους.
Ποιος Χιέρο;
Είχε επίπτωση η ιστορία του Λοπετέγκι στη χθεσινή εμφάνιση των Ισπανών; Φυσικά και είχε. Ο Φερνάντο Χιέρο, που τον αντικατέστησε, θέλησε αμέσως να δείξει ότι είναι προπονητής με προσωπικότητα κι ας μη θυμάται κανείς που έχει δουλέψει τελευταία φορά. Αλλαξε ακόμα και σχήμα, αφήνοντας στην άκρη το 4-2-3-1, που η ομάδα είχε συνηθίσει. Προτίμησε να ξεκινήσει με δεξί μπακ τον Νάτσο (κι όχι με τον Οντριοθόλα, όπως έκανε ο Λοπετέγκι) κι αυτός στο 4΄έκανε στον Κριστιάνο ένα αληθινά αστείο πέναλτι για το οποίο δεν χρειάστηκε ούτε VAR. Είχε την έμπνευση να βάλει δίπλα στον Μπουσκέτς τον Κόκε κι όχι τον Τιάγκο, που ήταν ο κινητήριος μοχλός της ομάδας εδώ και δυο χρόνια. Εβγαλε από το ματς τον Ντιέγκο Κόστα, που τρομοκρατούσε την άμυνα του Σάντος, η οποία είχε δεχτεί τρία γκολ σε ένα βράδυ, όταν σε όλα τα προκριματικά είχε δεχτεί μόλις τέσσερα. Δεν ξεκίνησε ούτε τον Καρμπαχαλ, ούτε τον Ασένσιο, ούτε τον Λούκας Βάσκεθ – μάλλον για να δείξει ότι είναι προπονητής κι όχι ο παλιός αρχηγός της Ρεάλ. Στο τέλος δεν τόλμησε να προσθέσει ένα μέσο ακόμα, τη στιγμή που ο Σάντος είχε στείλει στο γήπεδο όποιο κυνηγό είχε: η ομάδα με το καλύτερο πάσινγκ γκέιμ στον κόσμο δεν μπορούσε να κρατήσει τη μπάλα. Όμως, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο Χιέρο τα έκανε όλα σωστά, η συνέπειες της αλλαγής του κόουτς φάνηκαν και σε πολλά άλλα μικρότερα: ο Ράμος είχε πει παραμονές του ματς ότι «όλοι προετοιμάζονται να πάρουν μέρος σε μια γιορτή και η Ισπανία το κάνει έχοντας ατμόσφαιρα μνημόσυνου». Η ανεξήγητη νευρικότητα του Ντε Χέα μπορεί να οφείλεται και στην αλλαγή του προπονητή: το βέβαιο είναι ότι η Ισπανία μπήκε νευρικά, έκανε παιδικά λάθη, δεν τελείωσε το ματς όταν ήταν καλύτερη και δεν κέρδισε. Μάλιστα στο τέλος θα μπορούσε και να χάσει! Όλα αυτά είναι απολύτως λογικό να έχουν συμβεί σε μια ομάδα που έχασε τον προπονητή της μια μέρα πριν το ξεκίνημα της διοργάνωσης: παράξενο θα ήταν να μην της στοίχιζε αυτή η αλλαγή.
Προκαλεί συστολή
Οι άνθρωποι της Ρεάλ υπερασπίστηκαν την επιλογή τους λέγοντας πως πολλοί ομοσπονδιακοί προπονητές έχουν συμφωνήσει ν αναλάβουν ομάδες μετά το πέρας μεγάλων διοργανώσεων και θύμισαν το παράδειγμα του Κόντε (που παράτησε την Εθνική Ιταλίας για την Τσέλσι μετά το Euro της Γαλλίας), αλλά και του μακαρίτη Αραγκονιές (που έφυγε κάποτε πρωταθλητής Ευρώπης από την Ισπανία για να πάει στην Τουρκία και στη Φενέρ). Όλα αυτά είναι η μισή αλήθεια: σε αυτές τις ιστορίες οι προπονητές είχαν ενημερώσει τις ομοσπονδίες για τις προθέσεις τους καιρό πριν τα τουρνουά αρχίσουν. Στην πραγματικότητα η Ρεάλ μπορούσε να περιμένει να ξεκινήσει το μουντιάλ και να κάνει γνωστή την είδηση της πρόσληψης του Λοπετέγκι: και πάλι η ομοσπονδία θα αντιδρούσε, αλλά θα τον άφηνε να ολοκληρώσει το τουρνουά. Η «Βασίλισσα» μπορούσε επίσης και να περιμένει το τέλος της περιπέτειας της Εθνικής Ισπανίας, αλλά αν τα έκανε αυτά δεν θα ήταν η Ρεάλ. Το τελευταίο που την νοιάζει την Πρωταθλήτρια Ευρώπης είναι τι θα πουν οι άλλοι για τις μεθόδους της: πάντοτε προσπαθεί μόνο να κάνει τη δουλειά της. Μάλιστα αυτές οι αλαζονικές πολλές φορές κινήσεις της μεγαλώνουν την αντιπάθεια, αλλά και την συστολή των υπόλοιπων: μια ομάδα που μπορεί να δημιουργήσει τέτοια προβλήματα στην Εθνική της χώρας της, στέλνει μηνύματα στον κόσμο ότι δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα. Δεν νομίζω ότι αμφέβαλε και κανείς. Η Βασίλισσα είναι η μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου, αλλά και ο πιο μεγάλος μπελάς: πιστεύει πως όλοι γεννήθηκαν να την υπηρετούν.
Ολοι κόντρα στον προπονητή
Η Εθνική Ισπανίας είναι μια δύσκολη ομάδα. Πριν λίγες μέρες ο Ντε Χέα αρνήθηκε να σφίξει το χέρι του πρωθυπουργού της χώρας κ. Πέδρο Σάντσεθ, όταν αυτός επισκέφτηκε την ομάδα για να της ευχηθεί καλή επιτυχία στη Ρωσία. Δεν είχε ξεχάσει ότι ο Σάντσεθ του είχε ασκήσει δημόσια κριτική προ διετίας και είπε ότι για να τον συγχωρέσεις πρέπει και δημόσια να του ζητήσει συγνώμη. Ο Λοπετέγκι είχε βρει τον τρόπο να καλμάρει όλους αυτούς τους δύσκολους χαρακτήρες – για αυτό άλλωστε τον διάλεξε και η Ρεάλ. Ο γνωστός μας Μανόλο Χιμένεθ είχε πει την Πέμπτη πως ότι και να γίνει όλοι θα βρίζουν το Λοπετέγκι, μετά το ματς με τους Πορτογάλους. Αυτή είναι και η μόνη τύχη των Ισπανών για να διακριθούν στο τουρνουά. Γιατί αν πάψουν ν ασχολούνται με τον Λοπετέγκι κι αρχίσουν να ασχολούνται με τον Χιέρο, αλίμονο τους…
