Το όνειρο του Ερνέστο Βαλβέρδε έγινε πραγματικότητα και είναι και επισήμως πλέον ο νέος προπονητής της Μπαρτσελόνα. Θα έχει δύσκολη δουλειά γιατί δεν είναι παιδί του συλλόγου – δεν είναι Γκουαρντιόλα ώστε όλοι να τον προσέχουν, ούτε Λουίς Ενρίκε ώστε όλοι να τον στηρίζουν. Οποιος τα τελευταία χρόνια έχει βρεθεί στην Μπάρτσα, χωρίς να είναι μέλος της οικογένειας έχει προβλήματα – ρωτήστε και τον Τάτα Μαρτίνο που τον έφερε και σκίστηκε για χάρη του ο Μέσι. Ευτυχώς ο Ερνέστο μοιάζει έτοιμος από καιρό. Φυσικά η πρόσληψή του αποτελεί και τεράστια διαφήμιση για τον Ολυμπιακό: χθες σε εκατοντάδες χώρες εκατομμύρια άνθρωποι διάβασαν ότι ο νέος προπονητής μιας από τις πιο δημοφιλής ομάδες του κόσμου έχει περάσει από τον Ολυμπιακό και έχει κατακτήσει πρωταθλήματα. Ευτυχώς όλοι αυτοί δεν ενημερώνονται από ελληνικές εφημερίδες και ελληνικά site, γιατί τότε θα πίστευαν πως ο νέος προπονητής της Μπάρτσα ήταν (είναι;) μέλος μιας εγκληματικής οργάνωσης που δρα εδώ. Το ευτυχώς το λέω για τα νεύρα τους.
Ζαρντίμ, Μίτσελ, Σίλβα
Ο Βαλβέρδε είναι η μεγαλύτερη διαφήμιση για τον Ολυμπιακό, όχι όμως και η μοναδική. Φέτος ένας άλλος πρώην προπονητής του Ολυμπιακού, ο Λεονάρντο Ζαρντίμ, παρουσίασε την πρωταθλήτρια πλέον Γαλλίας Μονακό, που έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ευρώπη. Πολλοί σίγουρα θα απορούν γιατί από την Ελλάδα έφυγε σε χρόνο ρεκόρ και δεν είναι απλό να τους το εξηγήσει κανείς, όμως και στο δικό του βιογραφικό γράφει Ολυμπιακός. Το ίδιο γράφει και στο βιογραφικό του Μίτσελ, που άλλαξε φέτος την σεζόν της Μάλαγα, αλλά και του Μάρκο Σίλβα, που μολονότι δεν κατάφερε να κάνει το θαύμα και να σώσει την Χάλ, δούλεψε τόσο καλά στην Αγγλία, που βρήκε αμέσως ένα νέο συμβόλαιο στη Γουότφορντ. Ισως κάποιοι να αναρωτιούνται γιατί όλοι αυτοί οι καλοί προπονητές – με μακράν καλύτερο φυσικά τον Ερνέστο – δεν στέριωσαν στον Ολυμπιακό: δυστυχώς η δουλειά αυτή είναι δύσκολη, οι αντοχές μικρές, (όχι μόνο των παραγόντων, αλλά και των ίδιων των προπονητών), όμως οι συνεχόμενες καλές σεζόν όλων αυτών των άριστων επαγγελματιών δείχνουν πως η επιτυχία τους στον Ολυμπιακό δεν είχε να κάνει με εγκληματικές οργανώσεις και άλλα πολλά εμπριμέ, αλλά με την δική τους ικανότητα, που, σημειωτέον, ο Ολυμπιακός χρυσοπλήρωσε. Ο Ερνέστο πχ και το εξαιρετικό επιτελείο του, όταν δούλευαν στον Ολυμπιακό στοίχιζαν πάνω από 2, 5 εκατ ευρώ το χρόνο. Θυμίζω ότι 5 εκατ ήταν το τηλεοπτικό συμβόλαιο της ομάδας με τη Νοva και όταν ο Ερνέστο επέστρεψε το καλοκαίρι του 2010 ο Ολυμπιακός δεν έπαιζε ούτε καν στο Γιουρόπα λιγκ. Σήμερα ο Βαλβέρδε ανταποδίδει στην ομάδα με την καλή διαφήμιση που της κάνει εκείνη την επένδυση. Το ίδιο και οι άλλοι σπουδαίοι τεχνικοί.
Διαφήμιση και οι παίκτες
Δεν είναι φυσικά μόνο αυτοί που διαφημίζουν τον Ολυμπιακό: αντίστοιχα σπουδαία διαφήμιση του κάνουν και παίκτες. Ο Μανωλάς παραμένει στη Ρόμα, όμως τον κοιτάζουν ομάδες μεγαλύτερες και σπουδαιότερες: μην ξεχνάμε ότι είναι ακόμα 26 χρονών. Ο Μήτρογλου έκανε το νταμπλ με την Μπενφίκα και είναι θέμα χρόνου κάποιος να προσφέρει για αυτόν χρήματα που οι Πορτογάλοι δεν θα καταφέρουν να αρνηθούν. Ο Μιλιβόγεβιτς βοήθησε την Κρίσταλ Πάλας καθοριστικά, ενώ σπουδαία σεζόν έκανε στην Αγγλία κι ο Χολέμπας. Ο Φέισα είναι ο κινητήριος μοχλός της Μπενφίκα, ο Μιραλάς παραμένει σταθερή αξία στην Εβερτον, ο Μασάδο κάνει συλλογές από τίτλους στο Ζάγκρεπ, ο Ρομπέρτο ετοιμάζεται να πάει στη Μάλαγα να βρει τον Μίτσελ. Το ίδιο συνέβαινε πάντα: οι καλοί παίκτες του Ολυμπιακού φεύγοντας αποδείκνυαν παντού την αξία τους. Ο Τουρέ κέρδισε το Τσάμπιονς λιγκ με την Μπάρτσα πριν πάει στην Αγγλία και γράψει ιστορία: ανάγκασε φέτος τον Γκουρντιόλα να τον κάνει βασικό, ενώ δεν τον υπολόγιζε. Ο Μπελούτσι, που ακόμα βγάζει τίμια το ψωμί του στην Τουρκία, φεύγοντας από τον Ολυμπιακό έπαιξε τρία χρόνια στην Πόρτο. Ο Τοροσίδης μια χαρά τα κατάφερε στην Ιταλία. Ο Ντουντού, όταν γύρισε στην Βραζιλία, έπαιξε βασικός στην Ατλέτικο Μινέιρο. Ο Αφελάι, που εδώ δεν έπιασε, έχει δυο καλά χρόνια στην Στόουκ. Ο Ντοσεβί κι ο Μαρκάνο, που δεν μας πολυάρεσαν, έκαναν καλές σεζόν ο πρώτος στην Σταντάρ Λιέγης και ο δεύτερος στην Πόρτο: τον Ισπανό έκανε μάλιστα πρόταση να τον αγοράσει η Βαλένθια πριν δυο μέρες. Ο Μπενίτες, που δεν μπορούσε να βρει το δρόμο για το Ρέντη, είναι είδωλο στην Κρουζ Αζούλ και ο παγκίτης πέρυσι Φινμπόγκασον έβαλε επτά γκολ με την φανέλα της Αουγκσμπουργκ φέτος. Ακόμα κι ο Ντελβίν Εντινγκά στην Ρωσία με την Λοκομοτίβ είναι βασικός: γιατί είναι ακόμα ένας χρήσιμος καλός παίκτης. Και σίγουρα ξεχνάω πολλούς.
Στην Πρέμιερ και στην Πριμέρα
Είχε και τεμπελάκους, είχε και περίεργους, είχε και καβαλημένους, είχε και τρελούς ο Ολυμπιακός και κάποιοι φεύγοντας από αυτόν μπορεί και να μην έπαιξαν: συμβαίνει σε όλες τις ομάδες. Αλλά δεν υπάρχει άλλη ελληνική ομάδα, αυτά τα τελευταία είκοσι χρόνια που διάφοροι αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία του Ολυμπιακού, που να έχει σήμερα προπονητές που δουλεύουν στην Πριμέρα Ντιβιζιόν και στην Πρέμιερ λιγκ, όπως ο Ολυμπιακός. Και δεν υπάρχει καμία άλλη από την οποία να έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια τόσοι πολλοί παίκτες που φεύγοντας από εδώ συνέχισαν να κάνουν πράγματα τόσο σπουδαία. Πρώην παίκτες του Ολυμπιακού έπαιξαν στην Μπαρτσελόνα, κέρδισαν πρωταθλήματα σε ομάδες του εξωτερικού που αγωνίστηκαν, υπήρξαν πρωταγωνιστές σε μεγάλους ευρωπαϊκούς τελικούς και συνέχισαν οι περισσότεροι να ανεβάζουν διαρκώς τα κασέ των συμβολαίων τους, όταν από εδώ έφυγαν. Στον ΠΑΟ θα βρεις δυο – τρεις, εκτός των παιδιών του 2004, που τους έδιωξαν. Στην ΑΕΚ τέσσερις – πέντε στη δεκαετία. Στον ΠΑΟΚ τον Βιερίνια, τον Μακ και τον Ροντρίγκεζ: στον Ολυμπιακό αυτό που για τους άλλους είναι εξαίρεση, είναι σχεδόν πάντα κανόνας. Οποιος με τη φανέλα του έγινε πρωταθλητής, στην επόμενη ομάδα που βρέθηκε ανέλαβε σχεδόν πάντα ρόλο πρωταγωνιστικό.
Πως δεν τον έμπλεξαν
Ο Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό δίδαξε ποδόσφαιρο, αλλά και έμαθε κι ο ίδιος πολλά. Εμαθε το άγχος του πρωταθλητισμού, γνώρισε παιδιά στα οποία έπρεπε ν αλλάξει νοοτροπία, έπλασε μια ομάδα από την αρχή μαθαίνοντας της τι σημαίνει επιθετικό ποδόσφαιρο. Υπήρξε μέλος μιας σπουδαίας ομάδας, που δυστυχώς, αντί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για τους υπόλοιπους, ώστε να πάει το ποδόσφαιρό μας μπροστά, απλά λοιδορείται από όσους νομίζουν πως ποδόσφαιρο είναι οι Ενώσεις, ο επόπτης Καλφόγλου, το διαιτητικό δικαστήριο, ο Κορέας και ο Ανδρεάδης και το σκάνδαλο Koriopolis, με το οποίο σήμερα γελάει ο κόσμος, αλλά τότε είναι θαύμα πως δεν έμπλεξαν με αυτό και τον Βαλβέρδε. Η τεράστια σημερινή επιτυχία του γελοιοποιεί εκείνη την αστήρικτη, όπως αποδείχτηκε, συκοφαντία.
Σήμερα ο Ολυμπιακός ψάχνει προπονητή – θα πρεπε να τον έχει ήδη βρει. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να βρεις όχι απλά ένα νέο Βαλβέρδε, αλλά κι ένα νέο Ζαρντίμ, ένα νέο Μίτσελ, ένα νέο Σίλβα. Γιατί κάποιον τέτοιο, ελπίζω, ψάχνει: τον πήχη τον κρατά ψηλά και θα ναι κρίμα να τον κατεβάσει.
