Ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ ήρθαν ισόπαλοι με 0-0 και στο δεύτερο μεταξύ τους ντέρμπι. Το παιγνίδι ήταν απογοητευτικό, βαρετό και από αυτά που θα ξεχαστούν γρήγορα. Ο ΠΑΟ έπαιξε για την ισοπαλία και την πήρε χωρίς μεγάλα χτυποκάρδια: δύσκολα θα μπορούσε να κάνει κάτι πιο πολύ, αν και είχε την πιο μεγάλη ευκαιρία του αγώνα - με τον Μακέδα στο πρώτο ημίχρονο. Η ΑΕΚ, που ήθελε τη νίκη για να μην ολοκληρώσει τη χρονιά χωρίς μια τέτοια σε ντέρμπι, ήταν κατώτερη των περιστάσεων. όπως σε όλα τα ματς στα οποία φέτος μπήκε μπροστά ένα πρέπει: μόνη εξαίρεση τα ματς των προκριματικών του Τσάμπιονς λιγκ πέρυσι το καλοκαίρι. Δεν πήρε πόντο στο Τσάμπιονς λιγκ και δεν κέρδισε ένα ντέρμπι – έχει να της συμβεί από τη χρονιά που υποβιβάστηκε. Λογικά είναι η πρώτη πρωταθλήτρια που κατάφερε κάτι τέτοιο – διότι περί κατορθώματος πρόκειται. Ακόμα κι αν κερδίσει το κύπελλο, διεκδικεί τον τίτλο της απογοήτευσης της χρονιάς – όφειλε πρώτα από όλα να υπερασπιστεί το πρωτάθλημα που κέρδισε και δεν το έκανε ποτέ. Και δεν έχει πιά και τον Μαρίνο Ουζουνίδη για να του φορτώσουν όλα τα λάθη και όλα τα στραβά αποτελέσματα: ο Χιμένεθ από την μέρα που ανέλαβε έχει χειρότερα αποτελέσματα από τον προκάτοχό του. Και σίγουρα όχι γιατί δεν είναι καλός προπονητής.       

Μια κακοφτιαγμένη ομάδα

Η περίπτωση της εφετινής ΑΕΚ μαρτυρά το πόσο πολύ στην Ελλάδα μιλάμε για προπονητές αφήνοντας λανθασμένα κατά μέρους άλλα σημαντικότερα. Για μήνες στην ΑΕΚ ο Ουζουνίδης έπαιζε το ρόλο του βολικού φταίχτη. Ο Ουζουνίδης έφταιγε γιατί η ομάδα δεν έκανε πόντο στο Τσάμπιονς λιγκ, για τα άσχημα αποτελέσματα στα ντέρμπι, για όλα. Σηκώθηκε κι έφυγε ο άνθρωπος. Αλλά τίποτα δεν άλλαξε: ο Χιμένεθ που τον διαδέχτηκε παρουσίασε μια ομάδα που κέρδισε με το ζόρι τον Απόλλωνα και τον ΟΦΗ, έχασε από τον Αρη, διασύρθηκε από τον Ολυμπιακό και χθες έφερε μια ισοπαλία με γεύση ήττας με τον ΠΑΟ. Γιατί; Γιατί κανείς προπονητής δεν θα μπορούσε να έχει καλά αποτελέσματα με μια ομάδα τόσο κακοφτιαγμένη όσο η εφετινή ΑΕΚ.

Με τον καλύτερο του κόσμου

Ας υποθέσουμε ότι η ΑΕΚ έχει προπονητή τον καλύτερο που υπάρχει διαθέσιμος – αφήνω στον καθένα να βάλει ένα όνομα. Κι ας ξαναδούμε τι έκανε η ΑΕΚ μέσα στη σεζόν που διανύουμε – δεν μιλάω για προπονητικές επιλογές, αλλά για όλα τα υπόλοιπα. Το καλοκαίρι η ΑΕΚ χάνει τον Αραούχο, τον Βράνιες, τον Κονέ, τον Μασούντ, τον Χριστοδουλόπουλο – δηλαδή πέντε παίκτες με μεγάλη συμμετοχή στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ακόμα κι ο Ιρανός, που δεν έβγαλε μάτια, πέρυσι από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάιο, αγωνίστηκε σε 12 ματς στο πρωτάθλημα, στο κύπελλο και στο Γιουρόπα λιγκ: για τους άλλους δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω τίποτα. Η ΑΕΚ αποκτά τον Πόνσε, τον Αλεφ, τον Οικονόμου, τον Μπογέ, όλους δανεικούς. Αποκτά και τον Αλμπάνη και τον Γιαννιώτα, που ωστόσο κανείς δεν μετρά ως παίκτες αρχικής ενδεκάδας – ο Αλμπάνης είχε αρχικά κι ένα τραυματισμό που τον πήγε πίσω.

Η ΑΕΚ, στα χαρτιά, έχει μια καλή ενδεκάδα – όχι σούπερ. Ο Μπάρκας αναμένεται να γίνει καλύτερος. Στην άμυνα υπάρχουν ο Μπακάκης, ο Τζιγκρίνσκι, ο Οικονόμου, ο Χουλτ, στη μέση μπορούν να παίξουν ο Σιμόες και ο Γαλανόπουλος, «δεκάρι» είναι Λιβάγια, αριστερά ο Μάνταλος και δεξιά ο Μπακασέτας και φορ ο Πόνσε. Η ενδεκάδα αυτή έχει ένα κακό: δεν έχει εξτρέμ. Τέτοια υπάρχουν στον πάγκο: υπάρχει ο Μπογέ, ο Κλωναρίδης, ο Αλμπάνης και ο Γιαννιώτας. Όταν επισημάνθηκε η έλλειψη ισορροπίας, η απάντηση ήταν ότι λύσεις υπάρχουν. Αν χρειαστεί να παίξει η ομάδα με «δεκάρι» (κι όχι με ένα all around κυνηγό όπως ο Λιβάγια) υπάρχουν ο Μάνταλος και ο Μπακασέτας. Στην άμυνα πίσω από τους βασικούς υπάρχουν ο Γκάλο, ο Λόπεζ, ο Λαμπρόπουλος και ο Τσόσιτς – και με 3-5-2 να θέλει να παίξει ο προπονητής έχει παίκτες. Στα χαφ βέβαια υπάρχουν μόνο ερωτηματικά. Ο Αλεφ δεν μοιάζει ούτε με τον Σιμόες, ούτε με τον Γαλανόπουλο και δεν καταλαβαίνεις σε τίνος τη θέση μπορεί να μπει: μάλλον αποκτήθηκε για να παίζει μόνος μπροστά από την άμυνα (σε περιπτώσεις που η ομάδα θέλει να παίξει 4-3-3) ή για να χρησιμοποιηθεί ως τρίτος κόφτης. Υπάρχουν ακόμα ο Αϊντάρεβιτς και ο Ερικ Μοράν, που όμως έρχονται από κακές σεζόν, και υπάρχει και ο Γιακουμάκης ως τρίτος φορ – δεύτερος επί της ουσίας είναι ο Λιβάγια. Φαινομενικά η ΑΕΚ είναι γεμάτη παίκτες, αλλά πρακτικά είναι γεμάτη στοιχήματα και μάλιστα πολύ μεγάλα.

Πολλά μεγάλα στοιχήματα

Το πρώτο και μεγαλύτερο στοίχημα είναι οι δανεικοί. Πάντα όποιος αποκτά τέτοιους γνωρίζει πως κάποιοι θα βγουν (γιατί θα κάνουν ό,τι μπορούν για να παραμείνουν) και κάποιοι δεν θα βγουν (γιατί βλέπουν την νέα τους ομάδα ως δυσμενή μετάθεση). Βγαίνουν ο Πόνσε, που βάζει γκολ, κι ο Οικονόμου, που θέλει να μείνει. Ο Αλεφ μοιάζει στον κόσμο του. Ο Μπογέ έχει τραυματισμούς. Η κατάσταση περιπλέκεται.      

Στην ΑΕΚ γίνεται κανόνας ότι κάμποσοι παίκτες θα πρέπει να βοηθήσουν σε θέσεις τελείως διαφορετικές από αυτές που παίζουν. Ο Μάνταλος π.χ πρέπει να παίζει και αριστερά στην επίθεση και δεύτερος κόφτης. Ο Μπακασέτας και δεξιά στην επίθεση και δεύτερος κυνηγός - έπαιξε μέχρι και ακραίο μπακ! Γρήγορα αρχίζει να φαίνεται πως κάποιοι λίγοι αριθμητικά παίκτες, προσπαθούν να καλύψουν πολλές θέσεις γιατί δεν υπάρχουν αναπληρωματικοί, που να μπορούν να αντικαταστήσουν τους βασικούς, χωρίς να πέσει δραματικά η ποιότητα και η απόδοση της ομάδας. Στα χαρτιά η ΑΕΚ μπορεί να παίξει με Κλωναρίδη, Μάνταλο, Αλμπάνη (η Γιαννιώτη) πίσω από τον Πόνσε. Στην πράξη δεν το κάνει ποτέ – ούτε με τον Λεβαδειακό.

Το χειμώνα τίποτα

Τον Δεκέμβριο η ΑΕΚ πρέπει να διορθώσει κάποιες φανερές αδυναμίες της, διότι ακόμα έχει να διεκδικήσει πολλά. Πρέπει να μεγαλώσει τον αριθμό των μέσων για να μπορεί να γίνει ένα στοιχειώδες rotation – να προσθέσει δηλαδή παίκτες στα χαφ, όπου υπάρχει πρόβλημα γιατί στο μεταξύ ο Γαλανόπουλος είναι τραυματίας. Παίρνει ένα (τον Κρίστισιτς) κι αφήνει να φύγουν δυο: ο Αϊντάρεβιτς και ο Μοράν. Θεωρητικά έχει μια λύση παραπάνω, στην πραγματικότητα όχι. Χρειάζεται επίσης ένα εξτρέμ διότι ο Μπογέ έχει προβλήματα και οι τρεις Ελληνες (ο Κλωναρίδης, ο Γιαννιώτας και ο Αλμπάνης) δεν έχουν σκίσει. Δεν τον αποκτά. Χρειάζεται ένα αριστερό μπακ γιατί ο Λόπεζ έχει χτυπήσει: δεν παίρνει ούτε ένα τέτοιο κι όταν ο Ουζουνίδης το ζητά τον ρωτάνε «τι θα τον κάνεις αν γυρίσει ο Χουλτ;». Στο μεταξύ χάνει για λίγο τους Σιμόες, Μπακασέτα, λόγω της γνωστής διένεξης, και χάνει από ό,τι φαίνεται εντελώς τον Λαμπρόπουλο, που ζητάει διακόσια χιλιάρικα κι αυτά κρίνονται υπερβολικά. Στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου έχει αριθμητικά ένα χαφ λιγότερο, ένα στόπερ λιγότερο, κι ένα τραυματία αριστερό μπακ (τον Χουλτ) χωρίς αναπληρωματικό. Κι όλα αυτά είναι μια μάλλον θετική εξέλιξη, διότι ανανέωσαν ο Σιμόες και ο Μπακασέτας: χωρίς και αυτούς τους δυο θα ήταν να απορείς τι δεύτερο γύρο θα έκανε. Στο μεταξύ για όλα φταίει ο προπονητής και αυτός σηκώνεται και φεύγει. Αλλά το ρόστερ παραμένει ίδιο. Λειψό δηλαδή. Κι αυτό ήταν εξ αρχής το μεγάλο πρόβλημα: ο κόσμος που το καταλαβαίνει εξαφανίζεται από το ΟΑΚΑ.  

Η μόνη εξήγηση

Όλα αυτά είναι σχεδόν ανεξήγητα: μιλάμε για μια χαώδη διαχείριση. Η για την ακρίβεια έχουν μόνο μια εξήγηση: να είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ο Δημήτρης Μελισσανίδης, ήδη από το περασμένο καλοκαίρι, ότι η ομάδα δεν μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα από τον ΠΑΟΚ και ν αποφάσισε μια ακόμα πιο σκληρή οικονομική πολιτική – άλλη λογική δεν βρίσκω. Μόνο που μετά και το χθεσινό αποτέλεσμα ο Μελισσανίδης κινδυνεύει να «κάψει» εντελώς την ομάδα που κέρδισε το πρωτάθλημα: αν η ΑΕΚ δεν κερδίσει το κύπελλο θα του ζητάνε το καλοκαίρι, όχι μεταγραφές, αλλά τον ουρανό με τα άστρα…