Απόψε στο ματς κυπέλλου με τον Λεβαδειακό αναμένεται να παίξει ο Γιάγια Τουρέ ξεκινώντας την δεύτερη καριέρα του στον Ολυμπιακό. Επι της ευκαιρίας παραθέτω τη συνέντευξη που μας έδωσε στο BHMagazino πριν λίγες μέρες. Είναι μεγάλη, αλλά όχι κουραστική και είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουμε τον άνθρωπο καλύτερα – τον ποδοσφαιριστή τον ξέρουμε: μένει να δούμε τι θα κάνει στην επιστροφή του. Μαζί μου ήταν και κ. Μαργαρίτα Σφέτσα.

-   ΑΚ: Πως γίνεται κάποιος να έχει περάσει από την Μονακό και την Μπαρτσελόνα, να έχει ζήσει στο Μόντε Κάρλο και στη Βαρκελώνη και να θέλει τόσο να επιστρέψει στην Ελλάδα, σε μια ομάδα που έχει παίξει μόνο μια σεζόν;

-   Τ: (Γελάει). Κάθε απόφαση μου την υπαγορεύει το πάθος μου για το ποδόσφαιρο. Παρότι έχω αγωνιστεί σε πολλά μεγάλα πρωταθλήματα εδώ ήθελα να τελειώσω την καριέρα μου. Ξέρεις πάντα θέλω να κερδίζω τίτλους. Θα μπορούσα να διαλέξω να τελειώσω την καριέρα μου στην Ιαπωνία ή στην Κίνα. Αλλά αυτό δεν μου αρκεί. Θέλω να ικανοποιώ το πάθος μου.

-   ΑΚ: Το 2011, όταν είχες έρθει για το φιλικό ανάμεσα στους φίλους του Ζιντάν και του Ρονάλντο μας είχες πει ότι θέλεις να τελειώσεις εδώ την καριέρα σου. Λίγοι σε πίστεψαν…

-   Τ: Πολλές φορές λέω πράγματα και οι άλλοι νομίζουν ότι δεν μιλάω σοβαρά! (γέλια). Κι όμως εγώ από τότε το είχα σκοπό να επιστρέψω. Νοιώθω σπίτι μου εδώ, Λυπάμαι που την πρώτη φορά έμεινα μόνο ένα χρόνο. Νοιώθω ότι εδώ ξεκίνησε η πραγματική μου καριέρα. Στον Ολυμπιακό άλλαξα νοοτροπία, κατάλαβα πόσο σπουδαίο είναι το κίνητρο να πηγαίνεις πιο ψηλά, πόσο σημαντικό είναι να κερδίζεις. Εδώ πήρα τον πρώτο μου τίτλο. Η φιλοσοφία της ομάδας με σημάδεψε. Έμαθα να είμαι πρωταθλητής. Λυπάμαι πολύ που πέρυσι ο Ολυμπιακός τερμάτισε τρίτος – ποδόσφαιρο είναι όλα μπορούν να συμβούν, αλλά γύρισα για να τον βοηθήσω να ξαναπάει στην κορυφή. Είναι ωραία ευκαιρία.  Εκείνο το βράδυ πάντως, στο φιλικό με τους φίλους του Ρονάλντο και του Ζιντάν, ενώ όλοι χαίρονταν γιατί έβλεπαν μεγάλους παίκτες, εγώ χάρηκα γιατί ξαναβρέθηκα στο Καραϊσκάκη κι άκουσα ξανά τον κόσμο να φωνάζει το όνομα μου. Μιλούσα πολύ σοβαρά τότε – σε διαβεβαιώνω.

-   Μ.Σ: Πως βρήκες την ομάδα στην επιστροφή;

-   Τ: Εξαιρετική. Εχει σπουδαίους παίκτες, ένα προπονητή που δουλεύει πολύ, υπέροχες εγκαταστάσεις. Χαίρομαι που όλα τα βρήκα καλύτερα.

-   Α.Κ. Τον ποδοσφαιριστή Τουρέ τον ξέρουμε καλά, τον άνθρωπο λιγότερο. Πάντα πίστευα π.χ ότι υπάρχει μια τεράστια οικογένεια Τουρέ, όπου όλοι παίζουν ποδόσφαιρο και είναι σπουδαίοι αθλητές…

-   Τ:   (γελάει). Όχι όχι. Έχω ένα αδερφό που έπαιξε σε τοπ επίπεδο και είναι σήμερα βοηθός προπονητή στη Σέλτικ, και ένα άλλο που έχασα. Ήμασταν μια ήσυχη οικογένεια, δεν έχω να σας διηγηθώ παράξενες ιστορίες από τα παιδικά μου χρόνια.  Ο πατέρας, που μας έλεγε ότι πρέπει να είμαστε παντού πρώτοι, σίγουρα με επηρέασε πολύ. Μπορείς και να χάνεις, μου έλεγε, αλλά ποτέ ντροπιαστικά. Πάντα με αξιοπρέπεια, πάντα παλεύοντας.

-   Α.Κ.  Μου έκανε εντύπωση που είπες πως εδώ έμαθες την τέχνη του πρωταθλητισμού. Όταν είχες έρθει μικρός έμοιαζες ήδη έτοιμος. Θυμάμαι ένα φιλικό με τη Βαλένθια εκείνο το καλοκαίρι που αναρωτιόμασταν που σε βρήκε ο Ολυμπιακός.

-   Τ: Δούλευα πάντα πολύ. Όταν ήρθα στην Ελλάδα κι απέκτησα την καλή σχέση με την διοίκηση της ομάδας αλλά και τον κόσμο, κατάλαβα ότι θα κάνω πολλά. Δυνάμωσα. Έμαθα πολλά και στην Ουκρανία, αλλά εδώ ήταν αλλιώς. Μετά ένοιωθα πολύ σίγουρος. Και στη Μονακό και στη Μπαρτσελόνα πήγα έτοιμος. Τα επόμενα βήματα ήταν ταχύτατα. Καταιγιστικά. Τρία χρόνια στη Μπαρτσελόνα π.χ δεν κατάλαβα πόσο γρήγορα πέρασαν.

-   Α.Κ: Με τους προπονητές του τι σχέση είχε; Με τον Γκουαρντιόλα π.χ διαβάζαμε συχνά για καυγάδες και δυσκολίες.

-   Τ: (γελάει). Μην με κάνεις να μιλάω για αυτόν. Δεν έχω διάθεση να μιλήσω παραπάνω – αυτός είναι παρελθόν. Εχω συνεργαστεί με πολλούς καλούς προπονητές, ας τον αφήσουμε στην άκρη. Ας πούμε ότι σήμερα στον Ολυμπιακό έχω ένα εξαιρετικό προπονητή – αυτό μετράει. Τον εκτιμώ πολύ γιατί είναι ήρεμος και εξηγεί στην ομάδα τι θέλει. Μου θυμίζει προπονητές σπουδαίους που είχα, όπως τον Πελεγκρίνι και τον Μαντσίνι, ανθρώπους ήρεμους, συμπαθείς. Για αυτούς θέλω να μιλάω.

-   Μ.Σ: Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου για την Ελλάδα τώρα που επέστρεψες μετά από χρόνια. Πως την βλέπεις σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο;

- Τ:  Η αλήθεια είναι ότι η πολιτική δεν με ενδιαφέρει. Οσο ήμουν στην Αγγλία άκουγα πολλά για την ελληνική κρίση, ξέρω ότι υπάρχουν πολλές δυσκολίες, αλλά αυτό νομίζω ισχύει πια για ολόκληρη την Ευρώπη. Η Ελλάδα είναι μια υπέροχη χώρα και θα τα καταφέρει. Οι Ελληνες είναι φιλόξενοι και μου αρέσει ότι κάνουν ό,τι μπορούν για τους ανθρώπους που αγαπούν. Αυτό δεν το βρίσκεις παντού κι αυτό είναι για μένα πραγματική πολιτική. Η πρώτη μου εντύπωση πάντως ήταν υπέροχη, γιατί η πρώτη εικόνα ήταν η γιορτή των οπαδών που με υποδέχτηκαν. Ήταν καταπληκτικό.

 - Μ.Σ: Υπάρχουν γεγονότα της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής που παρακολουθείς και σε επηρεάζουν;

- Τ: Όχι παρακολουθώ ελάχιστα πράγματα. Κοιτάξτε η ζωή ενός ποδοσφαιριστή προϋποθέτει μια πλήρης αφοσίωση σε αυτό που κάνει: εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο δεν μπορείς παρά να είσαι ποδοσφαιριστής. Το μυαλό μου είναι στο ποδόσφαιρο. Φυσικά γνωρίζω ότι στον κόσμο όλο, υπάρχουν προβλήματα  και στην πατρίδα μου φυσικά. Κι έπειτα ομολογώ ότι είμαι άνθρωπος που πιστεύει πολύ στο Θεό. Πιστεύω ότι ο Θεός με βοήθησε, ανταποδίδω την ευλογία του προσπαθώντας να είμαι όσο πιο καλός ποδοσφαιριστής μπορώ. Νοιώθω τη δύναμη που μου έδωσε.

-   Μ.Σ: Πως περνά τον ελεύθερο χρόνο του ένας ποδοσφαιριστής σαν τον Τουρέ; Διαβάζεις;

- Τ: Λίγα πράγματα. Κυρίως βλέπω ταινίες, βλέπω τηλεόραση και ξέρεις κάτι: θέλω να χαλαρώνω όσο μπορώ, να μην ξοδεύομαι πια. Και να κοιμάμαι ήρεμος.

- Μ.Σ: Τι ταινίες σου αρέσουν;

- Τ: Θρίλερ και περιπέτειες. Μου αρέσει ο Ντένζελ Γουάσιγκτον, ο Ιντρις Αλμπα, ο Τομ Κρουζ. Και οι ταινίες τρόμου; Σου μοιάζω για άνθρωπος που θα έβλεπε αισθηματικές κομεντί; (γέλια).

-   Μ.Σ: Μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς ποδόσφαιρο;

- Τ: Θα σου πω κάτι που ίσως σου φανεί παράξενο για να καταλάβεις το πάθος μου: βλέπω σχεδόν όλα τα δικά μου ματς στην τηλεόραση και τα αναλύω. Βλέπω πως έπαιξα, τι λάθη έχω κάνει. Πιστεύω πως είναι ένας εύκολος τρόπος για να βελτιωθεί κανείς. Και επίσης βλέπω πολύ ποδόσφαιρο. Ήξερα πολύ καλά όλες τις ομάδες της Πρέμιερ λιγκ. Χαιρόμουν να τις μαθαίνω.

- Α.Κ. Μου κάνει εντύπωση που το λες αυτό: οι πιο πολλοί παίκτες, ειδικά μετά από μια ηλικία, δεν το κάνουν αυτό. Μπουχτίζουν από το πολύ ποδόσφαιρο.

- Τ: Το λατρεύω το ποδόσφαιρο. Θυμάμαι ότι όταν ήμουν μικρός, όταν μου κάνανε δώρο χριστουγεννιάτικα μια μπάλα, ήμουν ευτυχισμένος. Μετά αυτό εξελίχτηκε σε πάθος και μετά έγινε δουλειά και μετά η ίδια η ζωή μου. Είναι κάτι που δεν μπορώ χωρίς αυτό. Δεν έχω άλλα πάθη: αγαπάω φυσικά πολύ την οικογένεια μου και το Θεό, αλλά το ποδόσφαιρο είναι για μένα τα πάντα. Νομίζω ότι για να πετύχεις ως ποδοσφαιριστής αυτό το πάθος είναι απαραίτητο. Ακόμα κι όταν σταματήσω το ποδόσφαιρο ό,τι και να κάνω θα έχει σχέση με το σπορ.

- Α.Κ Μπορεί να τον δούμε και προπονητή μετά από κάποια χρόνια;

- Τ: (Γελάει). Είμαι ακόμα νέος για αυτά! Μπορεί να γίνω, αλλά θα μπορούσα να γίνω και παράγοντας σε μια ομάδα, να έχω ένα ενεργό διοικητικό ρόλο. Δεν ξέρω. Αν πάντως έκανα ποτέ αυτή τη δουλειά, θα πίεζα πολύ μια ομάδα να γίνει καλύτερη. Θέλω η ομάδα να εξελίσσεται. Να γίνεται όλο και πιο γνωστή στον κόσμο, να μην σταματάει. Αυτά που απαιτώ από τον εαυτό μου θα τα απαιτούσα και από την ομάδα.  

- Α.Κ: Ο προπονητής Μίστερ Τουρέ, τι θα έλεγε στον Γιάγια Τουρέ αν τον είχε παίκτη;

- Τ: Θα του λεγα να μην σταματά να δουλεύει, να μην σταματήσει να έχει φιλοδοξίες, να ξεπερνά τα όρια του. Θα του έλεγα «Γιάγια πρέπει να παίζεις σε όλα τα ματς. Να είσαι πάντα βασικός. Δεν είσαι για λίγα ματς εσύ – είσαι για όλα και πρέπει να είσαι πάντα χρήσιμος». Αν με ρωτούσαν για τον Τουρέ θα έλεγα ότι τον Τουρέ δεν τον καταλαβαίνεις στις προπονήσεις, τον βλέπεις στον αγωνιστικό χώρο, στη διάρκεια του ματς. Στα ματς καταλαβαίνεις όλους τους ποδοσφαιριστές. Βλέποντας τον τρόπο που κινούνται, τις επαφές τους με τη μπάλα, το πώς αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο κτλ.

- Μ.Σ: ο Τουρέ πως θα χαρακτήριζε τον εαυτό του. Ας πούμε με τρεις λέξεις.

- Τ: Εργατικός, νικητής και άνθρωπος που αγαπάει τις προκλήσεις. Είπα πιο πολλές από τρεις, αλλά σας κάλυψα (γέλια).

- Μ.Σ: Υπάρχει κάτι για το οποίο καμαρώνεις;

- Τ: Ναι. Για την οικογένεια μου. Είμαι τυχερός γιατί η γυναίκα μου ασχολείται με όλα – φυσικά πολύ και με τα παιδιά. Όταν τελειώσει η καριέρα μου θα ασχοληθώ εγώ τότε με τα παιδιά μου πιο πολύ. Ευτυχώς όλοι στην οικογένεια με καταλαβαίνουν.  

- Μ.Σ: Εχεις συνεργαστεί με μεγάλους παίκτες και προπονητές, αλλά εγώ θέλω να σε ρωτήσω και για τη σχέση σου με τα αφεντικά σου – τους ιδιοκτήτες των ομάδων για τις οποίες αγωνίστηκες. Παίζει ρόλο το πώς σε προσεγγίζουν; Η δεν σε ενδιαφέρει αυτό;

- Τ:  Όλα με ενδιαφέρουν. Με ενδιαφέρει η νοοτροπία του συλλόγου, οι φιλοδοξίες του και αυτά συχνά εξαρτιόνται από το ποιος το σύλλογο τον διοικεί. Στο ποδόσφαιρο βέβαια όλοι θέλουν να κερδίζουν, αλλά το πετυχαίνουν ευκολότερα όσοι έχουν τη σωστή νοοτροπία, όσοι ξέρουν την αξία της δουλειάς, όσοι μπορούν να δώσουν στους παίκτες να καταλάβουν που βρίσκονται. Φυσικά επειδή πια είμαι φτασμένος ποδοσφαιριστής κι εγώ μπορώ να βοηθήσω σε αυτό. Να κάνω κατανοητή την αξία της σωστής νοοτροπίας στα πιο νέα παιδιά π.χ.

Μ.Σ: Ηταν δύσκολη η διαπραγμάτευση με τον κ. Μαρινάκη; Υπήρχε μια μαγική λέξη που σου είπε και σε έπεισε;

Τ: Η μαγική λέξη ήταν «είμαι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού». Κατάλαβα ότι θα συμφωνούσαμε γρήγορα. (Γέλια). Κοίταξε, ήταν μάλλον πιο σημαντικό για μένα να μιλήσω μαζί του, από όσο αυτός να μιλήσει με μένα. Ηθελα από την αρχή να του κάνω σαφές ότι δεν θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα για να κάνω διακοπές ή για να περάσω ήσυχα χρόνια: Νοιώθω ότι κάτι χρωστάω στον Ολυμπιακό γιατί έμεινα την προηγούμενη φορά μόλις ένα χρόνο. Ξέρω ότι πολλοί λένε ότι πλέον είμαι πια μεγάλος, είμαι πάνω από 30 χρονών και ίσως με βλέπουν με δυσπιστία. Αλλά θα σας πω κάτι: η πιο σημαντική μεταγραφή που έγινε φέτος στην Ευρώπη είναι η μεταγραφή του Κριστιάνο Ρονάλντο ενός παίκτη που είναι 33 χρονών. Άφησε τη Ρεάλ για την Γιουβέντους γιατί έχει φιλοδοξίες – θέλει να κατακτήσει το Τσάμπιονς λιγκ με ένα άλλο σύλλογο. Κι εγώ ήθελα να ρθω εδώ γιατί θέλω να βοηθήσω το σύλλογο να επιστρέψει στην κορυφή. Δεν μπορούμε βέβαια να κερδίσουμε το Τσάμπιονς λιγκ, αλλά το Γιουρόπα λιγκ είναι πιο εύκολο. Γιατί όχι;

-   Μ.Σ: Ποιος είναι ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες μέχρι τώρα;

-   Τ: Ολοι οι παίκτες με τους οποίους αγωνίστηκα είναι για μένα σπουδαίοι. Ελπίζω να είμαι κι εγώ για αυτούς.

-   Α.Κ. Εχεις αλλάξει ομάδες, συμπαίκτες, προπονητές, αλλά έχεις πάντα τον ίδιο μάνατζερ: τον κ. Ντμίτρι Σέλουκ. Λένε ότι με τον Σέλουκ αν μιλήσεις δέκα λεπτά στο τηλέφωνο θα τσακωθείς! Εσύ πως τον αντέχεις τόσα χρόνια;

-   Τ: Αλήθεια το λένε; (γέλια). Κοίταξε, ο άνθρωπος αυτός πίστεψε από την αρχή σε μένα. Στην περίπτωσή του με ενδιέφερε πάντα μόνο ένα πράγμα: να είναι αποτελεσματικός. Και είναι. Μην έχετε καμία  αμφιβολία για αυτό. Όταν έφυγα από εδώ θυμάμαι ότι είχε καυγαδίσει με πολλούς για χάρη μου. Ετσι είναι. Αλλά ας μην τα θυμόμαστε αυτά. Ας πούμε ότι είναι κάποιος που εμπιστεύομαι.  

-   Α.Κ: Όταν είχες έρθει πριν πολλά χρόνια, μου είχες πει σε μια ανάλογη συνέντευξη ότι στο ποδόσφαιρο το όνειρο γίνεται πραγματικότητα όταν υπάρχει 95% δουλειά και 5% τύχη. Εξακολουθείς να πιστεύεις ότι αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας;

-   Τ: Καλά δεν έχει πάει η καριέρα μου; Είναι η απόδειξη πως σίγουρα είχα δίκιο! Η δουλειά είναι πάνω από όλα. Συμφωνούμε και με τον πρόεδρο σε αυτό. Δουλειά, δουλειά, δουλειά. Είδατε που πρέπει να πιστεύετε όσα σας λέω;