Δεν είναι πρωτόγνωρη η εμπλοκή της ελληνικής δικαιοσύνης με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κάμποσες φορές στο πρόσφατο παρελθόν άνθρωποι έχει χρειαστεί να πάνε να απολογηθούν στον εισαγγελέα ή ακόμα και να περάσουν από δίκη: από όσο θυμάμαι κανείς ποτέ δεν έχει καταδικαστεί. Η τωρινή περίπτωση ωστόσο της δίωξης του προέδρου του Ολυμπιακού κ. Βαγγέλη Μαρινάκη έχει κάτι πραγματικά πρωτόγνωρο: αυτά που ισχυρίζονται οι εισαγγελείς, που έχουν ξεκινήσει την έρευνα και αυτά που ισχυρίζεται ο Μαρινάκης δεν έχουν κανένα απολύτως κοινό παρονομαστή εκτός του Ολυμπιακού. Όταν διαβάζεις κι ακούς τις θέσεις τους είναι σαν να ακούς δυο διαφορετικές ιστορίες. Ας τις βάλουμε σε τάξη.
Τι λένε τα πορίσματα
Οι δικαστές που έχουν στα χέρια τους την υπόθεση αυτή από το 2011 ισχυρίζονται πως ασχολούνται με κάτι που μοιάζει με οργανωμένο έγκλημα. Ο πρώτος που έκανε την έρευνα, ο κ. Κορέας, συγκέντρωσε, για να το πω απλά, σε ένα κοινό φάκελο όσες κατηγορίες υπήρχαν εναντίον του Μαρινάκη αρχικά και της διοίκησης της ΕΠΟ στη συνέχεια. Συμπεριέλαβε στο φάκελο αυτό κάποιες γνωστές ανεξιχνίαστες υποθέσεις, (τις καταγγελίες του πρόεδρου της ΕΠΣ Πέλλας κ. Σάββα για τη σύσταση των πινάκων διαιτησίας το καλοκαίρι του 2011, την ανατίναξη του φούρνου του διαιτητή Κωνσταντινέα, καταγγελίες για επιθέσεις σε δημοσιογράφους κτλ) και ζήτησε να αρθεί το τηλεφωνικό απόρρητο κάποιων συγκεκριμένων παραγόντων του Ολυμπιακού, δηλαδή του Μαρινάκη, του κ. Θεοδωρίδη και του κ. Βρέντζου) το καλοκαίρι του 2012 και στην περίοδο που προηγήθηκε των εκλογών της ΕΠΟ. Καταγράφηκαν από την ΕΥΠ συνομιλίες για μήνες και με βάση της συνομιλίες αυτές η υπόθεση απέκτησε υπόσταση. Ο Κορέας πήρε κάποιες καταθέσεις από εμπλεκόμενους και έστειλε την υπόθεση στον ανακριτή για τα περαιτέρω. Την παρέλαβε ο ανακριτής κ. Ανδρεάδης που άνοιξε το γραφείο του σε οποιονδήποτε ήθελε κάτι να καταγγείλει: πέρασαν από αυτό όσοι κάτι είχαν ακούσει για παιγνίδια που στήθηκαν, όπως ο Τάκης Φύσσας και ο Νίκος Γεωργέας, όσοι τα είχαν με διαιτητές, όπως ο κ. Αλαφούζος και ο κ. Βελλής, όσοι δήλωναν εχθροί της διοίκησης της ΕΠΟ, όπως ο κ. Κωνσταντινέας και ο κ. Κούγιας. Από τον Ανδρεάδη κάποιοι απηλλάγησαν και κάποιοι αφέθηκαν ελεύθεροι με ομολογουμένως περίεργους περιοριστικούς όρους, όπως η μη συμμετοχή σε αγώνες ποδοσφαίρου! Κανείς πάντως δεν προφυλακίστηκε.
Οι δικαστές ισχυρίζονται ότι στο διάστημα της έρευνας κάποιοι ύποπτοι απαλλάχτηκαν από κάθε κατηγορία (ο κ. Σάββας Θεοδωρίδης και ο κ. Γιάννης Βρέντζος αρχικά, αλλά και οι υπάλληλοι της ΕΠΟ κ. Παπανικολάου και κ. Υφαντής χθες, μαζί με τα μέλη των πειθαρχικών επιτροπών) και κάποιοι άλλοι έμπλεξαν λόγω ενδείξεων (όπως ο κ. Σπανός, ο κ. Αγγελόπουλος, οι παίκτες της Βέροιας κι ο Σα Πίντο κτλ). Ισχυρίζονται ότι οι αλλαγές στις λίστες των κατηγορούμενων, αλλά και οι αλλαγές των ίδιων των κατηγοριών (ο Μαρινάκης πχ δεν κατηγορείται πλέον για τίποτα που να αφορά την ανατίναξη του φούρνου του Κωνσταντινέα) μαρτυρούν ότι έγινε μια έρευνα σε βάθος και χωρίς καμία απολύτως μεροληψία. Ο ίδιος ο κ. Δασκαλόπουλος, που κάνει την εισήγηση παραπομπής σε δίκη 28 υπόπτων, έχει απαλλάξει ήδη έξι – δεν αποκλείεται το Συμβούλιο ν απαλλάξει κι άλλους. Για τους εισαγγελείς που έχουν ασχοληθεί οι ενδείξεις είναι αρκετές, ώστε να υπάρξει δίκη. Από τον τρόπο που έχουν κινηθεί και από τη βαρύτητα που δίνουν σε συγκεκριμένους μάρτυρες κατηγορίες (καθώς χρήματα δεν έχουν βρει) οι εισαγγελείς θεωρούν ως ισχυρότερη ένδειξη για να περάσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι παράγοντες από δίκη την ίδια την κυριαρχία του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια – κυριαρχία σε αγωνιστικό, οικονομικό αλλά και παραγοντικό επίπεδο.
Τι πιστεύει ο Μαρινάκης
Η θέση του Μαρινάκη θα μπορούσε να είναι απολογητική: θα μπορούσε πχ να απαντά στις κατηγορίες μια προς μία – δικηγόρους καλούς έχει και επιχειρήματα υπάρχουν. Θα μπορούσε πχ να ισχυριστεί ότι κανείς από τους τωρινούς κατηγορούμενους δεν ακούγεται να συνομιλεί με εν ενεργεία διαιτητή ή αρχιδιαιτητή για ματς του Ολυμπιακού ή των αντιπάλων του, η θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει πρωταθλήματα με τρεις διαφορετικούς προέδρους στην ΕΠΟ. Όμως – κι αυτό είναι που κάνει μια κατά βάση μπανάλ ιστορία ενδιαφέρουσα – ο Μαρινάκης έχει εξ αρχής αποφασίσει όχι να απολογηθεί αλλά να προβάλει την δική του εξήγηση για όλα αυτά.
Ο Μαρινάκης ισχυρίζεται ότι όλη αυτή η ιστορία ξεκινά από την συνεργασία του κ. Μπαλτάκου, που το 2011 ήταν σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά με τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών κ. Ισίδωρο Ντογιάκο: τους δυο ενώνουν η αγάπη για τον Παναθηναϊκό καθώς και κάμποσοι κοινοί φίλοι, νυν και πρώην παράγοντες του ΠΑΟ. Σύμφωνα με τον Μαρινάκη ο Κορέας ξεκινά την έρευνα μετά από ανώνυμες επιστολές – γεγονός πρωτοφανές στα χρονικά της ελληνικής δικαιοσύνης. Για τον πρόεδρο του Ολυμπιακού δεν υπάρχει καμία έρευνα, αφού ούτε οι λογαριασμοί των εμπλεκομένων άνοιξαν ποτέ, ούτε καν τηλεφωνικές συνομιλίες άλλων κατηγορούμενων πλην του ιδίου, ερευνήθηκαν. Πιστεύει πως το ότι όλη η ιστορία είναι στημένη αποδεικνύεται από το γεγονός ότι στο επίμαχο διάστημα των προηγούμενων εκλογών της ΕΠΟ, όταν άρχισε η έρευνα, ο Κορέας δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να ερευνήσει το σύνολο της δραστηριότητας των υποψηφίων προέδρων, που τότε ήταν ο κ. Σαρρής και ο κ. Γκαγκάτσης, έστω παρακολουθώντας τα τηλέφωνά τους. Θεωρεί πως όλες οι μαρτυρίες προέρχονται απο αντιπάλους του που τον συκοφαντούν και δεν μπορεί να αποτελούν ανακριτικό υλικό. Για τον Μαρινάκη ό,τι ακολούθησε είναι μια διαδικασία ντόμινο, την οποία ο Ντογιάκος εποπτεύει με κύριο μέλημα να ασχολούνται με την υπόθεση εισαγγελείς δικοί του, που μεροληπτούν ακόμα και στη συλλογή των μαρτυριών: ο Ανδρεάδης πχ δεν δέχτηκε ν ακούσει κανένα μάρτυρα υπεράσπισης των υπόπτων, αν και θα μπορούσε, ενώ μιλούσε με κριτικούς διαιτησίας πχ για να του εξηγήσουν, αν κατά τη γνώμη τους τα λάθη των διαιτητών είναι ανθρώπινα. Τέλος ο Μαρινάκης πιστεύει πως όλη αυτή η - κατά τον ίδιο - δήθεν έρευνα έγινε μόνο για ένα λόγο: για να γίνονται οι δικογραφίες, παρανόμως, υλικό για τις εκπομπές του Σκάι.
Πολύ αργές διαδικασίες
Θέση για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο μπορεί να έχει ο καθένας, αλλά αυτό ελάχιστη σημασία έχει: η ιστορία χρειάζεται ένα επίλογο κι αυτόν θα τον αποφασίσει η δικαιοσύνη. Και οι δυο μεριές αποκλείεται να έχουν δίκιο: στο τέλος ή οι εισαγγελείς θα μπορούν να ισχυρίζονται ότι καθάρισαν το χώρο ή ο Μαρινάκης θα δικαιωθεί και η ιστορία θα αποδειχτεί ένα τεράστιο κακοσκηνοθετημένο φιάσκο. Το πρόβλημα είναι ότι οι αργές διαδικασίες της ελληνικής δικαιοσύνης συντηρούν ένα σκηνικό μεγάλης έντασης: φοβάμαι πως πέφτει πολύ λάδι στη φωτιά. Θυμίζω ότι η υπόθεση του 2011, εκείνη με πρωταγωνιστή τον κ. Αχιλλέα Μπέο και τους υπόλοιπους, δεν έχει ακόμα τελεσιδικήσει. Ετούτη η υπόθεση έχει δρόμο πολύ. Το οποίο, όπως και να το δεις, είναι ό,τι χειρότερο…
